Dalgrond
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dalgrond is de zandige ondergrond die vrijkomt wanneer een laag veen geheel is afgegraven, en wanneer die vervolgens wordt vermengd met de bonkaarde.
Vaak werd de bonkaarde, de bovenste halve meter van het veen, die niet geschikt is voor het maken van turf , voorlopig opgeslagen om later met de zandgrond te worden vermengd. De aldus gevormde bodem kon, met goede bemesting en afwatering, landbouwgrond van redelijke kwaliteit vormen.
De bodem in de veenkoloniën bestaat thans in Groningen, Drenthe en Friesland voor een groot deel uit dalgrond. In de Peel[1] vond deze vermenging niet plaats. Daar wordt dan ook geen dalgrond aangetroffen.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
[bewerk] Noot
- Zie De Grote Bosatlas, kaartblad 42: 'Nederland - grondsoorten en bodemtypen'; zie ook De Bosatlas van Nederland, blz. 221.
