Conrad Felixmüller

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Conrad Felixmüller (Dresden, 21 mei 1897 - Berlijn, 24 maart 1997) was een Duitse kunstschilder die een belangrijke rol speelde in het Duitse expressionisme.

Oorspronkelijk volgde Felixmüller lessen aan de Dresdener kunstindustrieschool, om tenslotte aan de kunstacademie terecht te komen. Hij werd in 1917 opgenomen in de Expressionistische Arbeitsgemeinschaft van Dresden.

In 1919 hoorde hij tot de rebellerende oprichters van de Dresdener Secession en trad hij toe tot de Novembergruppe.

Onder het Naziregime werd zijn werk als Entartete Kunst veroordeeld. 151 van zijn stukken werden uit musea weggehaald en in beslag genomen. In 1937 ging hij in Berlijn en werken. Hij verloor echter zijn atelier in een bombardement.

Na de oorlog, in 1949, werd Felixmüller docent aan de universiteit van Halle.

Hij werd tijdens zijn kunstenaarsloopbaan bekroond met een paar in het oog springende erkenningen: in 1920 haalde hij de Rome Prijs van Saxen en in 1974 werd hem de gouden medaille voor grafiek togekend op de Biënnale van Florence.

In 1967 was hij terug in Berlijn gaan wonen, waar hij zich verder aan zijn realistisch expressionistische stijl ging wijden.