Connotatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De connotatie (of bijklank) van een woord of woordgroep is de ermee verbonden voorstellingen (vooronderstelling), vaak van emotionele aard, buiten de eigenlijke betekenis van het woord. Het woord connotatie komt van het Latijnse: connotatio.
Het woord connotatie is een taalkundig begrip; in het dagelijks taalgebruik komt vaker het woord gevoelswaarde in deze zin voor.
Het begrip connotatie kan niet los begrepen worden van het begrip denotatie.
Elke letter, elk woord dat geschreven, uitgesproken en gedacht is, heeft een emotionele aard en betekenis, die buiten de directe betekenis van het woord ligt. De filosofische vraag rijst dan: Wat is de eigenlijke betekenis van een teken, woord, begrip, enzovoort?
