Concerto Grosso
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een Concerto Grosso (Italiaans voor "Groot Concert"; meervoud concerti grossi) is een compositie voor een orkest , stammend uit de 17e en 18e eeuw, waarin gewoonlijk een groep van solo instrumenten een prominent aandeel hebben. De solistengroep werd concertino genoemd en de rest van het orkest tutti (of allen), de ripieno.
Verder zijn met name de concerti grossi van Arcangelo Corelli en Georg Friedrich Händel klassieke voorbeelden van deze muziekvorm. Maar ook Alfred Schnittke schreef concerti grossi in de 20e eeuw.
[bewerk] Componisten van Concerti grossi tussen 1700 en 1760
- Evaristo Dall'Abaco
- Charles Avison
- Francesco Barsanti
- Francesco Antonio Bonporti
- Pietro Castrucci
- Willem de Fesch
- Francesco Geminiani
- Baldassare Galuppi
- Johann Gottlieb Graun
- Giovanni Lorenzo Gregori
- William Hayes
- Pieter Hellendaal
- Johann Philipp Krieger
- Leonardo Leo
- Pietro Locatelli
- Francesco Manfredini
- Benedetto Marcello
- Michele Mascitti
- Giovanni Mossi
- Georg Muffat
- Johann Christoph Pepusch
- Giovanni Battista Sammartini
- Giuseppe Sammartini
- Alessandro Scarlatti
- Georg Philipp Telemann
- Giuseppe Torelli
- Unico Wilhelm van Wassenaer
- Silvius Leopold Weiss
- Robert Valentine
- Giuseppe Valentini
- Antonio Vivaldi
[bewerk] Componisten van Concerti grossi uit het 20e eeuw
- Jean-Louis Agobet
- Ernest Bloch
- Eibhlis Farrell
- Byron Fidetzis
- Pelle Gudmundsen-Holmgreen
- Bengt Hambraeus
- Paul Hindemith
- Miklós Maros
- Bohuslav Martinů
- Ernst Hermann Meyer
- Jan De Maeyer
- Julian Orbon
- Jean Perrin (Komponist)
- Max Reger
- Silvestre Revueltas
- Alfred Schnittke
- Jan van der Roost
- Eino Tamberg
- Ralph Vaughan Williams
- Malcolm Williamson
- Ellen Taaffe Zwilich
- Gregorio Zanon
