Communicatiemiddel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een communicatiemiddel of communicatiemedium (mv. -media) is een apparaat om te communiceren of preciezer — omdat een muziekinstrument ook een communicatiemiddel is — om een boodschap over een afstand te zenden en/of ontvangen.

Inhoud 1 Moderne technische communicatiemiddelen: 2 Oudere technische communicatiemiddelen: 3 Niet-technische, aloude communicatiemiddelen: 4 Bronnen, noten en/of referenties

[bewerk] Moderne technische communicatiemiddelen:

• een telefoon:
  • een zgn. vaste verbinding of lijn d.m.v. een bedraad telefoontoestel met eraan verbonden hoorn. Doorgaans alleen voor spraak. Maar recente technologie in de centrales maakt ontvangst van sms mogelijk na auditieve omzetting ervan.

    Een variante is de portable of draagbare telefoon op (evtl. oplaadbare) batterijen, waarbij een eenheid van hoorn, toetsenbord en nu vaak afleesscherm vrij verplaatsbaar is door het huis, met een max. afstand van ca. 25 m van de telefooncontactdoos;

  • een mobiele telefoon, zowel voor spraak als voor sms.
• een computer, doorgaans met een aansluiting op het internet voor o.m. E-mail.
• een radiotoestel, tot de jaren 50 met elektronenbuizen, later met transistoren en nu met IC's (Integrated Circuits; geïntegreerde schakelingen of chips).

[bewerk] Oudere technische communicatiemiddelen:

• een semafoor;
• een telegraaf.
• een spreekbuis

[bewerk] Niet-technische, aloude communicatiemiddelen:

• een postduif;
• een rooksignaal;
• een tamtam.

Bronnen, noten en/of referenties:

Statistische gegevens over de verspreiding van communicatiemedia in de voornaamste landen (bron: Statistiek en Economische Informatie (FOD Economie, K.M.O., Middenstand en Energie))