Collesfractuur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Collesfractuur
ICD-10	S52.500
ICD-9	813.41
Geneeskunde

Een Collesfractuur is een breuk van het spaakbeen.

De breuk is vernoemd naar Abraham Colles (1773-1843), een Ierse arts die de breuk voor het eerst beschreef in 1814, voor het gebruik van röntgenstraling.

De term Collesfractuur wordt gebruikt voor een extra-articulaire (dat wil zeggen, binnen twee centimeter van maar buiten het polsgewricht gelegen) breuk in het distale eind van het spaakbeen, waarbij het deel van de pols en de hand distaal van de breuk een abnormale hoek vormt naar dorsaal met de rest van de onderarm.

Een Collesfractuur kan op iedere leeftijd plaatsvinden, maar er is wel een leeftijdsgebonden patroon te zien. Bij oudere mensen ontstaat de breuk eerder dan bij jonge mensen.

[bewerk] Oorzaken

De Collesfractuur ontstaat vooral bij mensen die voorover op een hard oppervlak vallen en hun val proberen te breken met uitgestrekte handen. De breuk ontstaat meestal in de buurt van de pols.

Collesfractuur is een bekende breuk bij mensen met osteoporose.

[bewerk] Behandeling

Behandeling van de Collesfractuur hangt af van de ernst van de breuk. Normaal volstaat gips. Indien de breuk iets gebogen is, is wellicht reductie vereist.