Codex Borgia
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Codex Borgia (of Codex Yoalli Ehecatl) is een Meso-Amerikaans ritueel en profetisch manuscript. Men gaat er vanuit dat het is geschreven vóór de Spaanse verovering van Mexico, in wat nu zuidelijk of westelijk Puebla is.
De Codex Borgia is gemaakt van dierenhuiden en gevouwen in 39 bladzijden. Elke pagina is een vierkant van 27 cm bij 27 cm, de totale lengte is ongeveer 11 meter. Alle bladzijden, behalve de eerste en de laatste, zijn aan beide zijden beschilderd. In totaal zijn er dus 76 beschilderde pagina’s. De codex wordt van rechts naar links gelezen.
De codex is vernoemd naar de Italiaanse kardinaal Stefano Borgia, die het manuscript in zijn bezit had, alvorens het in de Biblioteca Apostolica Vaticana terecht kwam. In 2004 stelden Maarten Jansen en Gabina Aurora Pérez Jiménez voor om de codex de inheemse naam Codex Yoalli Ehecatl, Nahuatl voor "Nacht en Wind", te geven, dit ondanks het feit dat niet vaststaat of de oorspronkelijke makers Nahuas waren.[1]
De Codex Borgia werd in de vroege Spaanse koloniale periode naar Europa gebracht, waarschijnlijk naar Italië. Hij werd in 1805 ontdekt door Alexander von Humboldt in de nalatenschap van kardinaal Stefano Borgia.
Inhoud |
[bewerk] Inhoud
- Het eerste gedeelte van de codex is een tonalamatl ("pagina’s van de dagen") en is gebaseerd op de tonalpohualli, de heilige 260-dagen kalender van Meso-Amerika. De eerste vier pagina’s laten 65 dagtekens zien die horizontaal lopen door het midden van de pagina, bijgestaan door heilige wezens en andere bovennatuurlijke tekeningen.
- Pagina 29 tot 46 bevat de langste sectie van de codex en is het meest raadselachtig. Het gaat hier waarschijnlijk om een reis, maar de complexe iconografie en het niet voorhanden zijn van enig vergelijkbaar document zorgde voor verschillende interpretaties, uiteenlopend van een verslag van historische gebeurtenissen tot een passage van Quetzalcoatl – als een personificatie van Venus – door de onderwereld, tot een “kosmisch verhaal van de schepping”. De reeks eindigt met een “nieuw vuur”-ceremonie, die het einde van een 52-jaarcyclus aangeeft, en de start van een nieuwe cyclus.
- Pagina's 47 tot 56 tonen verschillende goden, offers en andere complexe iconografieën.
- Pagina's 57 tot 60 geven de priesters de mogelijkheid om de toekomst te voorspellen van (gunstige of ongunstige) huwelijken, op basis van de nummers binnen de namen van de koppels.
- Pagina's 61 tot 70 lijken op het eerste deel, en tonen een variëteit aan dagtekens rondom scènes van goden. Elk van de 10 pagina’s laat 26 dagtekens zien.
- Pagina's 71 tot 76 tonen diverse goden en richtingsiconografie.
[bewerk] De Borgia Groep
Een aantal andere codices wordt gegroepeerd met de Codex Borgia, gebaseerd op enkele overeenkomsten:
- Codex Vaticanus B (bibliotheek van het Vaticaan.)
- Codex Fejérváry-Mayer (Merseyside County Museum, Liverpool)
- Codex Laud (Bodleian bibliotheek, Universiteit van Oxford)
- Codex Cospi (Biblioteca Universitaria, Bologna)
Ook het enkele paginafragment, bekend als de Codex Fonds Mexicanus 20, nu in het bezit van de Bibliothèque nationale de France in Parijs, wordt vaak gecategoriseerd als een lid van de Borgia Groep.
[bewerk] Zie ook
- Azteekse codices
- Maya codices
[bewerk] Notities
- ^ Jansen and Jiménez: p. 270.
[bewerk] Referenties
- Boone, Elizabeth Hill, Cycles of Time and Meaning in the Mexican Books of Fate. University of Texas Press, Austin
- Dia, Gisele, and Alan Rodgers, The Codex Borgia. Dover Publications, New York, 1993
- Maarten Jansen en Gabina Aurora Pérez Jiménez, 2004, "Renaming the Mexican Codices", Ancient Mesoamerica, volume 15, issue 2, pp. 267–271, issn=0956-5361.
