Charles Taylor (filosoof)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Charles Taylor (Québec, 5 november 1931) is een Canadees filosoof. In 1952 studeerde hij af aan McGill-universiteit (Geschiedenis) en vervolgde zijn opleiding te Oxford (Filosofie en Economie, DPhil 1961). Hij promoveerde op Hegel. Hij was aangesteld aan de Oxford University als professor voor Ethiek en keerde later als professor voor Filosofie terug naar McGill-universiteit.

Inhoud 1 Maatschappij-filosoof 2 Hermeneutisch denker 3 Communitaristische kritiek op het Liberalisme 4 Politiek 5 Interlocutors 6 Notes 7 Selectie uit Bibliografie Taylor 8 Bibliografie 9 Externe links

[bewerk] Maatschappij-filosoof

Taylor is te kenmerken als een maatschappij-filosoof die kritiek en mogelijke oplossingen geeft voor de dingen die volgens hem fout lopen in de huidige maatschappij. Hij kan zo als communitarist worden gekarakteriseerd, die zich zorgen maakt over de ontbinding van de samenleving door de verzwakking der onderlinge communicatie en via allerlei a-sociale vormen van individualisme.

[bewerk] Hermeneutisch denker

Taylor behoort tot de hermeneutische denkers. Bij Taylor betekent hermeneutiek de poging om het moderne ideaal van het "individu" willen zijn te begrijpen vanuit de waarde die het individu daar zelf aan geeft en hecht. Hij benadrukt dat het moderne individualisme meer is dan louter een reflexmatige reactie op de massamaatschappij zoals veelal wordt beweerd in de hedendaagse sociologie. Het eigentijdse individualisme is veel meer dan alleen een reflex op uitwendige omstandigheden van massaliteit en anonimiteit. Volgens Taylor betekent het ook een streven. De hedendaagse mens voelt zich innerlijk geroepen een persoon te zijn. Hij ziet het zichzelf zijn als een morele plicht. Dit verwijst naar de waarde van authenticiteit die centraal staat in zijn denken.

In zijn werken is steeds weer de dialectiek van Hegels filosofie terug te vinden.

[bewerk] Communitaristische kritiek op het Liberalisme

Taylor wordt vergeleken/geassocieerd met politicologen als Michael Walzer en Michael Sandel, vanwege hun communnitaristische kritiek op de liberale interpretatie van het begrip 'zelf'. Communitaristen benadrukken het belang van sociale en gemeenschappelijk gedeelde overeenkomsten en instituties voor de ontwikkeling van individuele zingeving en identiteitsvorming.

In het Massey college van 1991, "The Malaise of Modernity," (de Malaise van de Moderniteit) besprak Taylor wat hij de centrale problemen - 'malaise' - van moderne samenlevingen noemde. Hij beargumenteerde onder meer dat traditionele liberale opvattingen van individuele identiteit te abstract, instrumentalistisch, en simpel waren. Volgens Taylor wordt al sinds het denken van John Locke en Thomas Hobbes tot tegenwoordig, in het werk van denkers als John Rawls en Ronald Dworkin de interactie tussen de eenling en de gemeenschap en/of 'significant others' (echtgenoten/naaste familie) genegeerd en onbelangrijk geacht. Een realistischer begrip van het zelf moet volgens Taylor wat hij 'begripshorizons' - de sociaal-dialogisch-relationele achtergrond - noemt, bevatten, waaraan levenskeuzes hun betekenis en belang ontlenen. Zonder deze (gedeelde) betekeniscontext zouden deze keuzes op 'Nietzscheaanse wijze' gereduceerd kunnen worden tot elke andere keuze, waardoor het kiezen betekenisloos zou worden.

[bewerk] Politiek

Taylor heeft zich tot 3 keer toe kandidaat gesteld voor de Sociaaldemocratische New Democratic Party in Mount Royal, beginnend met de federale verkiezing van 1962, waarin hij derde werd, na Liberal Alan MacNaughton. Dit verbeterde hij in de verkiezingen van 1963, waarin hij tweede werd. het bekendst is echter zijn verlies aan de nieuwkomer in 1965, Minister-president Pierre Trudeau. deze campagne kreeg nationaal aandacht omdat zij beiden werden gezien als Intellectuelen. Taylors vierde en laatste poging in het Canadese lagerhuis te komen was in 1968, een verkiezing waarin hij tweede werd.

[bewerk] Interlocutors

• Hubert Dreyfus
• Bernard Williams
• Alasdair MacIntyre
• Martha Nussbaum
• Quentin Skinner
• Talal Asad
• Arjun Appadurai
• Paul Berman
• William E. Connolly
• Robert Bellah

[bewerk] Notes

[bewerk] Selectie uit Bibliografie Taylor

• 1964. The Explanation of Behavior.
• 1975. Hegel.
• 1979. Hegel and Modern Society.
• 1985. Philosophical Papers (2 volumes).
• 1989. Sources of the Self: The Making of Modern Identity. Harvard University Press
• 1992. The Malaise of Modernity, being the published version of Taylor's Massey Lectures. Reprinted in the U.S. as The Ethics of Authenticity. Harvard University Press
• 1992. The Politics of Recognition.
• 1995. Philosophical Arguments. Harvard University Press
• 1999. A Catholic Modernity?.
• 2002. Varieties of Religion Today: William James Revisited. Harvard University Press

• 2004. Modern Social Imaginaries.
• 2007. A Secular Age. Harvard University Press

[bewerk] Bibliografie

• Perreau-Saussine, Emile, Une spiritualité démocratique ? Alasdair MacIntyre et Charles Taylor en conversation, Revue française de science politique, vol. 55 (2), April 2005, pp. 299-315

[bewerk] Externe links

• Website at Northwestern University
• The Immanent Frame a blog with posts by Taylor, Robert Bellah, and others concerning Taylor's book A Secular Age
• Text of Taylor's essay "Overcoming Epistemology"
• Charles Taylor's syndicated op/ed column
• Bibliography of Taylor's works and works on Taylor's philosophy
• Links to secondary sources, reviews of Taylor's works, reading notes
• Lecture notes to Charles Taylor's talk on Religion and Violence (with a link to the audio) Nov 2004
• Lecture notes to Charles Taylor's talk on 'An End to Mediational Epistemology', Nov 2004
• Study guide to Philosophical Arguments and Philosophical Papers 2
• Templeton Prize announcement