Castello
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Castello is de grootste van de zes sestieri van Venetië. Het stadsdeel ligt in het noordoosten van de stad en grenst aan San Marco in het westen en Cannaregio in het noorden. Het district kwam omstreeks de dertiende eeuw tot bloei rond een scheepswerf op het toenmalige eiland Isole Gemini, hoewel er sinds achtste eeuw al een nederzetting was op het naburige eiland San Pietro di Castello, waar de sestiere naar is vernoemd. De naam van dat eiland verwijst naar een fort (=castello in het Venetiaanse dialect van het Italiaans) dat hier mogelijk in de zesde eeuw werd gebouwd. De oorspronkelijke naam van het eiland is Isola D'Olivo.
Het eiland werd in de zevende eeuw de zetel van de plaatselijke bisschop, de patriarch van Venetië. In 775 betrok hij een kerk op het eiland die gewijd was aan Sint Pieter, de Chiesa di San Pietro di Castello, als tegenhanger van de wereldlijke macht van de Doge in zijn Basiliek van San Marco. Het bouwwerk kreeg alle waardigheden van een kathedraal, totdat ook die titel in 1807 voor de San Marco werd opgeëist. [1] [2]
Het stadsdeel kan grofweg opgedeeld worden in drie districten. Het middendeel wordt in beslag genomen door de scheepswerven van L'Arsenale, in hun hoogtijdagen de grootste werven van Europa. In het noorden overheersen de kloosters.
De oostelijke gebieden werden uitgebreid onder Napoleon, waardoor er een doorlopend geheel werd gecreëerd. Het eiland San Pietro di Castello is met de rest van de stad verbonden door een drietal bruggen. In de 19e eeuw werd het naastgelegen eilandje Sant'Elena uitgebreid en verbonden met de hoofdeilanden door twee bruggen.
| Referenties: |
