Burgeroorlog Nepal

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Sinds 1996 woedt er een burgeroorlog in Nepal die aan zo'n 13000 mensen het leven heeft gekost.^[1]

Tot 1990 was Nepal een dictatuur waarin de koning een alleenheerschappij had. Door massale protesten werd in dat jaar een parlementaire democratie uitgeroepen. In de praktijk bleek daar echter vrijwel niets van terecht te komen. Toen er in 1996 verkiezingen waren waar de maoïstische Communistische Partij niet aan mee mocht doen, besloot zij onder leiding van Prachanda met geweld de machthebbers te verdrijven. In korte tijd kwamen grote gebieden onder controle van de maoïstische rebellen. In de dichtstbevolkte gebieden blijven de regeringstroepen weerstand bieden.

In 2001 schoot kroonprins Dipendra onder invloed van alcohol en andere drugs een deel van zijn familie (waaronder zijn vader Birendra) dood en pleegde vervolgens zelfmoord. De reden daarvan is tot op heden nog een raadsel, maar de rebellen maakten er dankbaar gebruik van en verhevigde de strijd in een poging om het nog overgebleven deel van de monarchie te verdrijven.

Terwijl de inmiddels vermoorde Birendra de strijd zo veel mogelijk probeerde te sussen, besloot zijn broer en opvolger Gyanendra frontaal in de aanval te gaan tegen de rebellen. Het gevolg hiervan was dat er zowel bij de rebellen áls bij de regeringstroepen veel slachtoffers vielen. Daarnaast stegen ook de aantallen burgerslachtoffers schrikbarend. Door alle partijen werden en op grote schaal mensenrechten geschonden.

Als gevolg van de verhevigde burgeroorlog stortte het toerisme (enige noemenswaardig bron van inkomsten voor Nepal) volledig in. Omdat de rebellen worden beschuldigd van terrorisme is de Nepalese regering in staat om in het buitenland wapens aan te schaffen tegen gereduceerd tarief.

Op 21 november 2006 werd tussen de democratische regering en de maoïstische rebellen een vredesovereenkomst gesloten.