Buidelmarters
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Buidelmarters Fossiel voorkomen: Plioceen tot heden |
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Dwergbuidelmarter (Dasyurus hallucatus) |
|||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
|
|||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Dasyurus É. Geoffroy, 1796 |
|||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Didelphis maculata Anon., 1791 |
De buidelmarters (Dasyurus) zijn een geslacht van buideldieren, behorende tot de roofbuideldieren. Op de Tasmaanse duivel na zijn ze de grootste nog levende roofbuideldieren. Ze vullen de niche in die op andere plaatsen in de wereld wordt ingenomen door marterachtigen en mangoesten. Buidelmarters worden in Australië aangeduid als "quolls".
[bewerk] Uiterlijk en leefwijze
Buidelmarters zijn kleine tot middelgrote carnivoren, de grote buidelmarter (Dasyurus maculatus) wordt zo groot als een flinke huiskat. De buidelmarters komen voor in Australië, Nieuw-Guinea, Tasmanië en op enkele Aru-eilanden, in regenwouden, gematigde bossen, savannes en graslanden. Ze jagen op insecten, kikkers, hagedissen, vogels en kleine en middelgrote zoogdieren als knaagdieren, klimbuideldieren en wallabies. De prooi wordt gedood met een beet in de nek of de achterzijde van de kop. Ook aas en vruchten worden gegeten.
De buidelmarters hebben een bruine vacht met kleine of grotere witte vlekken. De buikzijde is lichter van kleur. De buidel is enkel in de draagtijd volledig ontwikkeld. De voortplanting bij buidelmarters kenmerkt zich door "superfoetatie", wat inhoudt dat er meer jongen worden geboren dan er daadwerkelijk groot gebracht kunnen worden. Tot dertig jongen worden geboren, terwijl een vrouwelijke buidelmarter slechts zes tepels heeft. De overtollige jongen sterven binnen 48 uur na de geboorte. Het fenomeen van "superfoetatie" is overigens zeldzaam onder buideldieren.
Het zijn solitaire nachtdieren, die zich overdag schuilhouden in boomstronken en ondergrondse holen. Ze hebben een vast woongebied, en zijn niet territoriaal.
[bewerk] Bedreigingen
Buidelmarters worden bejaagd omdat ze pluimvee zouden roven. De belangrijkste bedreiging vormt echter de habitatvernietiging en -versnippering. Vuur en schapenkudden kunnen struiken en andere schuilplaatsen vernietigen, waardoor de buidelmarters gevoelig worden voor predatie door geïntroduceerde roofdieren als katten en vossen. Vooral de vos vormt een grote bedreiging.
[bewerk] Soorten
Er zijn zes soorten:
- Nieuw-Guinese gevlekte buidelmarter (Dasyurus albopunctatus)
- Zwartstaartbuidelmarter of westelijke buidelmarter (Dasyurus geoffroii)
- Dwergbuidelmarter of noordelijke buidelmarter (Dasyurus hallucatus)
- Grote buidelmarter (Dasyurus maculatus)
- Dasyurus spartacus
- Gevlekte buidelmarter of oostelijke buidelmarter (Dasyurus viverrinus)
De fossiele soort Dasyurus dunmalli is bekend uit het Plioceen van Queensland.
| Geslachten van echte roofbuideldieren (Dasyuridae) |
|---|
|
Dasyurini: Kamstaartbuidelmuizen (Dasycercus) - Kaluta (Dasykaluta) - Kamstaartbuidelrat (Dasyuroides) - Buidelmarters (Dasyurus) - Gestreepte buidelmarters (Myoictis) - Lorentzbuidelmuis (Neophascogale) - Gespikkelde buidelmuis (Parantechinus) - Gestreepte buidelmuizen (Phascolosorex) - Pseudantechinus - Sarcophilus |
