Bridget Riley
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bridget Riley (Londen, 24 april 1931) is een Engelse optical schilderes. Ze heeft op het Goldsmith’s College of Art gezeten van 1949 tot 1952 en op het Royal College of Art in Londen.
In 1962 heeft ze haar eerste solotentoonstelling in Gallery One, Londen. In 1965 neemt Bridget Riley deel aan de tentoonstelling 'Responsive Eye' in het Museum of Modern Art in New York. Zij ontvangt de eerste prijs voor schilderkunst op de Biënnale van Venetië in 1968 en in ditzelfde jaar en later in 1977 neemt ze deel aan de Documenta 4 en 6 in Kassel.
Na impressionistisch en pointillistisch beginwerk probeerde zij de principes van de impressionistische schilderwijze consequent verder te ontwikkelen. Geïnspireerd door Vasarely probeerde zij door wederzijdse overlapping van afzonderlijke kleuren licht en energie in haar schilderijen op te wekken. Zij bereikte dit doel met uitsluitend geometrische figuren en contrapunten, die, als men ze bekijkt, afhankelijk van de gezichtshoek, beweging in het oog veroorzaken. Haar werk wordt gerekend tot kinetische kunst en optical art ook wel op art genoemd.
