Boy Edgar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Boy Edgar, pseudoniem van George Willem Fred. Edgar (Amsterdam, 31 maart 1915 - aldaar, 8 april 1980) was een Nederlands jazzdirigent, pianist en trompettist.

Boy Edgar groeide op in Amsterdam als zoon van een koopman in Indische producten. Zijn vader was van Armeense afkomst. Aanvankelijk ging het de familie Edgar voor de wind. Tijdens zijn jeugd kon Boy Edgar al enkele malen Nederlands-Indië bezoeken. Tijdens de economische crisis in de jaren '30 ging de familie echter failliet. Zijn vader overleed in 1935 en liet het gezin in armoede achter.

Op de middelbare school kwam Edgar voor het eerst in aanraking met de jazzmuziek. Ondanks dat hij geen enkele muzikale opleiding had gehad, slaagde Edgar erin zichzelf piano en trompetspelen te leren. In 1932 begon hij met zijn opleiding medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam. Hij trad veel op om zijn studie te kunnen betalen. In 1936 won hij in Brussel een prijs voor amateur-solisten en een jaar later werd hij lid van het Haagse ensemble The Moochers. In 1939 werd hij leider van dit ensemble, wat hij bleef totdat de Duitse bezetter jazzmuziek verbood. Tijdens de oorlog trouwde hij en deed hij zijn artsexamen. Edgar componeerde ook muziek voor orkesten die nog wel mochten optreden.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Edgar kort gevangengezet, omdat hij weigerde als militair mee te gaan naar Nederlands-Indië. De eerste jaren na de oorlog trad hij verder op als pianist in verschillende Europese landen.

In 1950 promoveerde Edgar op een proefschrift naar processen in het zenuwstelsel bij multiple sclerose, een ziekte waar zijn vrouw op dat moment al aan leed. Om zich volledig op zijn wetenschappelijke loopbaan en op de verzorging van zijn vrouw te kunnen richten, stopte Edgar enige tijd met muziek maken. In 1958 overleed zijn vrouw.

Eind 1960 trad Boy Edgar voor het eerst weer op. In eerste instantie was dit eenmalig, maar de reacties waren zo enthousiast dat de VARA besloot maandelijks een concert van Edgar en zijn Boy’s Big Band uit te zenden. Edgar was inmiddels hertrouwd en directeur van het neuropathologisch laboratorium 'Meer en Bosch' in Heemstede.

Edgar maakte in deze periode enkele LP’s, won een Edison en trad regelmatig op met internationale sterren op radio en televisie. In 1964 kreeg hij de Wessel Ilcken Prijs. In oktober 1966 vertrok Edgar echter naar de Verenigde Staten om daar aan enkele universiteiten les te gaan geven en verder onderzoek te doen. Hij bleef drie jaar in de Verenigde Staten en kwam in 1969 weer terug.

Terug in Nederland werd hij huisarts in de Bijlmermeer. Zijn Big Band, die tijdens zijn afwezigheid al uit elkaar was gevallen, werd in 1971 definitief opgeheven. In de jaren ’70 dirigeerde Edgar de groep Boy’s Sound.

Eind 1979 stopte hij met zijn huisartsenpraktijk. Korte tijd later overleed hij op 65-jarige leeftijd. Als eerbetoon werd de Wessel Ilcken Prijs, die hij in 1964 had gewonnen, naar hem vernoemd: deze prijs gaat sindsdien door het leven als de VPRO/Boy Edgar Prijs.