Bol (biologie)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een bol is een ondergronds deel van een (meestal éénzaadlobbige) plant waarin voedingsstoffen worden opgeslagen die de plant gebruikt om het volgende seizoen weer uit te groeien. Bolgewassen zijn planten met bollen die voor voedsel of sierdoeleinden (bloembollen) worden geteeld.
Eén plant kan soms meerdere bollen vormen, in welk geval het ook een methode voor vegetatieve vermeerdering is. Bollen worden niet altijd ondergronds gevormd, maar kunnen ook bovengronds aan de stengel of zelfs in een bloeiwijze gevormd worden en worden dan broedbolletjes genoemd.
Een bol bestaat uit een bolschijf (de de sterk gedrongen en verbrede stengel), waarop de verdikte bladeren (rokken of schubben) staan ingeplant en waarin een grote hoeveelheid reservevoedsel is opgeslagen. Men spreekt van rokken (bijvoorbeeld bij de tulp) als ze elkaar geheel omsluiten, en men spreekt van schubben (bijvoorbeeld bij de lelie) als ze elkaar gedeeltelijk omsluiten.
De buitenste rokken zijn niet verdikt en drogen vliezig op, waardoor ze de rest van de bol tegen uitdrogen en aantasting door schimmels beschermen. Bij het pellen van de bol worden deze vliezige rokken verwijderd.
In de oksels van de rokken bevinden zich de zijknoppen. Aan het eind van het groeiseizoen sterven de bovengrondse delen en de wortels af. Voor het uitlopen in het nieuwe groeiseizoen gebruikt de plant het reservevoedsel uit de rokken, die daardoor verschrompelen. In het voorjaar kunnen de zijknoppen zich ontwikkelen tot nieuwe bollen, zogenaamde klisters. Deze kunnen geplant worden en uitgroeien tot nieuwe planten. Meestal duurt het enkele jaren voordat deze nieuwe bollen groot genoeg zijn om een bloem te kunnen voortbrengen.
