Beleggingsfonds
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een beleggingsfonds is in feite een ‘verzamelpunt’ voor beleggers. Op dat punt komt het geld van alle in het betreffende fonds investerende beleggers samen. Het totaalbedrag wordt het fondsvermogen genoemd.
Inhoud |
[bewerk] Doelgroep
Beleggingsfondsen kunnen zowel voor particuliere beleggers bestemd zijn als voor institutionele beleggers. Particuliere beleggers kunnen door een deelname in een beleggingsfonds een spreiding van hun beleggingsportefeuille bereiken die anders slechts met een aanmerkelijk groter vermogen te bereiken valt. (Een deelname van enkele honderden euro's in een "breed" fonds wordt gespreid over alle aandelen of obligaties waarin het fonds belegt.) Voor institutionele beleggers kunnen beleggingsfondsen ook uit dit oogpunt interessant zijn. Vaak zal men een beleggingsfonds echter gebruiken om daarmee een belegging op een min of meer specialistisch gebied te realiseren (een bepaalde sector, of een bepaalde regio). Men besteedt het daarmee gemoeide werk dan uit, tegen vaak lagere kosten dan indien men dat zelf zou doen. In beide situaties geldt dat men profiteert van schaalvoordelen. Beleggingsfondsen kunnen in omvang variëren van enkele tientallen miljoenen tot miljarden euro's.
Op particulieren gerichte beleggingsfondsen worden door vrijwel alle banken aangeboden. Beleggingsfondsen voor institutionele beleggers worden meestal aangeboden door gespecialieerde vermogensbeheerders, hoewel ook "normale" banken zich hiermee bezig houden.
[bewerk] Fondsbeheerder
Het geld van een beleggingsfonds wordt beheerd door een fondsmanager - of soms een team van managers. Zij beslissen of bijvoorbeeld aandelen in Bedrijf A moeten worden gekocht en of aandelen in Bedrijf B moeten worden verkocht. Niet alle beleggingsfondsen hebben een actieve beheerder, bijvoorbeeld indexfonds. Hierbij worden de ingelegde gelden belegd (nagenoeg) conform een index. De taak van de beheerder is dan beperkt tot het aan- en verkopen van aandelen conform die index. Bij wijziging van die index moeten in de portefeuille ook de nodige wijzigingen worden doorgevoerd.
[bewerk] Verschillen in beleggingsstijlen
Er zijn een groot aantal beleggingsfondsen op de markt, met een grote variëteit aan objecten waarin belegd wordt. Enige voorbeelden: alleen belegging in aandelen, alleen obligaties, zowel obligaties als aandelen, aandelen in winkelcentra, aandelen in zeeschepen, aandelen in technologie-ondernemingen, wel of niet gedeeltelijk met geleend geld gefinancierd, alleen in Europa, alleen in de Verenigde Staten, het Verre Oosten. Een belegger kan op deze wijze tegen relatief lage kosten beleggen in objecten van zijn voorkeur, en zonder dat hij zelf zich in de betreffende markt of de sector hoeft te verdiepen. Hierbij geldt in het algemeen wel dat de beheerskosten hoger zijn naarmate het fonds meer specialistisch is.
Bijzondere vermelding verdienen beleggingsfondsen voor ethisch of maatschappelijk verantwoord beleggen. Hierbij worden zwaardere eisen gesteld aan de objecten waarin belegd wordt (meestal aandelen, maar soms ook obligaties). De betreffende ondernemingen worden "gescreend" op de mate waarin zij bij hun bedrijfsvoering aandacht besteden aan aspecten als milieubewustheid en sociaal beleid. Bij sommige beleggingsfondsen van dit type worden bepaalde sectoren ondernemingen bewust uitgesloten, bijvoorbeeld in de wapenindustrie, alcohol en tabak.
[bewerk] Toezicht
[bewerk] Nederland
Om een beleggingsfonds te beginnen, is toestemming nodig van de Autoriteit Financiële Markten. Deze houdt toezicht op het fonds en de manager. De Nederlandsche Bank houdt in huidige toezichtsstructuur toezicht op de solvabiliteit van het fonds.
[bewerk] België
In België staan beleggingsfondsen onder toezicht van de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA).
[bewerk] Beurs- en niet-beursgenoteerde fondsen
Verder zijn er beleggingsfondsen die aan de beurs genoteerd zijn en fondsen zonder een notering. Dit heeft vooral invloed op de verhandelbaarheid. De beursgenoteerde fondsen kunnen bij alle commissionairs, banken en brokers gekocht worden. Niet-beursgenoteerde fondsen kunnen alleen bij het fonds zelf gekocht worden.
[bewerk] Open- en gesloten-fondsen
Tenslotte is er nog een verschil tussen open en closed-end fondsen. Een open-end fonds mag nieuwe aandelen uitgeven als er nieuw geld in het fonds stroomt. Het handelt altijd om en nabij de intrinsieke waarde. Een closed-end fonds mag niet zomaar nieuwe aandelen uitgeven. Daar hangt de prijs niet af van de intrinsieke waarde, maar van vraag en aanbod. Bij een order opgeven voor een closed-end fonds is het belangrijk om een limiet op te geven. (Een limiet is de maximale prijs die men voor dat aandeel wenst te betalen: als zo'n limiet niet wordt opgegeven loopt men het risico dat bij een plotselinge stijging van de vraag men een aanzienlijk hogere prijs dan beoogd blijkt te hebben betaald. Het opgeven van een limiet is bij overigens bij iedere effectenorder te overwegen.)
