Baldwin-regels
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Baldwin-regels zijn een reeks richtlijnen uit de organische chemie die de relatieve voorkeuren aangeven van ringsluitingsreacties voor alicyclische verbindingen. Ze werden in 1976 voor het eerst voorgesteld door Jack Baldwin[1] [2].
De regels classificeren ringsluitingen op drie manieren:
- het aantal atomen in de te vormen ring
- exo- en endo-ringsluitingen, afhankelijk van of de verbroken binding tijdens ringsluiting zich binnen (endo) of buiten (exo) de te vormen ring bevindt
- tet, trig en dig, afhankelijk van of het elektrofiele koolstofatoom tetrahedraal/sp3 (tet), trigonaal/sp2 (trig) of digonaal/sp (dig) is
Een ringsluiting kan dus bijvoorbeeld worden benoemd als 5-exo-trig. 5-endo-trig ziet er op papier "mooi" uit, maar is niet gunstig volgens de Baldwin-regels:
Baldwin ontdekte dat de vereiste orbitaaloverlap voor het vormen van bindingen alleen bepaalde combinaties van ringgrootte en exo/endo/dig/trig/tet-parameters begunstigen.
Belangrijk is dat de Baldwin-regels richtlijnen zijn, waarop uitzonderingen zijn. Kationen bijvoorbeeld negeren de Baldwin-regels vaak.
De gunstige en ongunstige Baldwin-ringsluitingen zijn hieronder weergegeven.
| tet | trig | dig | ||
| 3 | exo | v | v | X |
| endo | X | v | ||
| 4 | exo | v | v | X |
| endo | X | v | ||
| 5 | exo | v | v | v |
| endo | X | X | v | |
| 6 | exo | v | v | v |
| endo | X | v | v | |
| 7 | exo | v | v | v |
| endo | v | v | ||
