Atmosferisch perspectief
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
 Maria Magdalena door Rogier van der Weyden |
|
|
|
Atmosferisch perspectief is een schildertechniek waar vooral door het gebruik van kleur een indruk van diepte in het schilderij kan worden gebracht. Het is gebaseerd op waarnemingen in de buitenlucht, die echter door schilders overdreven worden toegepast om het gewenste effect te bereiken.
Vooral in de zomer is het atmosferisch perspectief in de buitenlucht goed waar te nemen. Door de absorptie van licht door waterdamp in de lucht worden vooral de rode kleuren geabsorbeerd. Daardoor krijgen voorwerpen in de verte een blauwachtige kleur. Een ander verschijnsel is dat voorwerpen in de achtergrond veel onduidelijker worden gezien.
Een schilder zal het atmosferisch perspectief toepassen in een schilderij van een landschap (schilderij), waarbij de achtergrond vaag, en bovendien veelal blauw van kleur wordt afgebeeld. De menselijke hersenen verwerken deze beelden zodanig dat een illusie van diepte wordt geschapen.
Deze techniek is al lang bekend, zoals onder andere blijkt uit het hier afgebeelde schilderij van Rogier van der Weyden uit de 15e eeuw. De rode linkerarm van Magdalena suggereert een grote diepte ten opzichte van de verre blauwe berg op de achtergrond.
De techniek wordt ook gebruikt bij stillevens. Door blauwe voorwerpen op de achtergrond te plaatsen, of juist rode voorwerpen vooraan, wordt de afbeelding dieper. De meeste schilders zullen dan ook niet een rode muur, maar liever een blauwachtige muur toepassen als achtergrond voor het schilderij.
Hetzelfde geldt bij een schilderij van een interieur
In de winter is het atmosferisch perspectief anders dan in de zomer. Door de koude, droge, lucht worden het rode licht veel minder geabsorbeerd dan in de zomer. In een winterschilderij zal dan ook eerder de warme kleur achterin het schilderij zitten, de koele kleuren voorin.
In landen met weinig vocht in de lucht, zoals woestijngebieden, treedt het atmosferisch perspectief veel minder op.
