Arthur Honegger

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Arthur Oscar Honegger (Le Havre, 10 maart 1892 - Parijs, 27 november 1955) was een Zwitsers componist. Hij bleef zijn hele leven Zwitsers staatsburger, hoewel hij soms meer geassocieerd wordt met Frankrijk. Hij schreef ongeveer 200 stukken, waarvan Pacific 321 (1923) waarschijnlijk het meest uitgevoerde is. In dit werk imiteert het orkest het geluid van een stoomlocomotief.

[bewerk] Biografie

Arthur Honegger werd geboren in Le Havre uit Zwitserse ouders. Zijn vader was daar importeur van koffie. Hij leerde viool spelen en begon al op jonge leeftijd te componeren. In 1909 ging hij viool en muziektheorie studeren aan het conservatorium van Zürich. In 1911 keerde hij terug naar Frankrijk om zijn studie in Parijs aan het befaamde Conservatoire national supérieur de musique te vervolgen bij onder anderen Charles Widor en Vincent d'Indy. In 1918 sloot hij zijn studie af en schreef hij het ballet Le dit des jeux du monde, dat beschouwd wordt als zijn eerste karakteristieke werk. Op zijn achtentwintigste werd hij wereldberoemd met het oratorium Le Roi David.

In het interbellum was Honegger erg productief; hij schreef onder andere negen balletten en drie opera's. De opera Jeanne d'Arc au bûcher (1935) wordt gezien als één van zijn beste werken.

Honegger is altijd in contact gebleven met Zwitserland, maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en de Nazi's Frankrijk binnenvielen, kon hij Parijs niet verlaten. Hij zette zijn werk voort, maar er wordt verondersteld dat hij erg depressief raakte door de oorlog. Toch schreef hij tussen 1940 en zijn dood enkele symfonieën (nummer 2 tot en met 5), die nog vrij veel worden uitgevoerd.

Arthur Honegger stierf op 27 november 1955 en werd begraven op het Cimetière Saint-Vincent in de Parijse wijk Montmartre.

Alhoewel Honegger een lid was van Les Six, heeft zijn werk niet de voor deze groep karakteristieke speelsheid en simpelheid. Honegger verzette zich niet tegen het romanticisme van Richard Wagner en Richard Strauss, zoals de andere groepsleden deden, en werd op latere leeftijd zelfs door deze componisten beïnvloed.

Buiten deze groep had Honegger contact met kunstenaars als Paul Claudel, Jean Cocteau, Max Jacob, Pierre Louÿs, Pablo Picasso, Erik Satie en Paul Valéry, wier werk hem soms ook tot inspiratiebron diende.

[bewerk] Lijst van composities

Opera's en theaterwerken
- Le Roi David (dramatische psalm), 1921;
- Antigone (opera, tekst van Jean Cocteau, naar Sophocles), 1924-1927;
- Judith (Bijbelse opera), 1926;
- Amphion (ballet-melodrama), 1929;
- Les aventures du Roi Pausole (operette), 1930;
- Cris du Monde (oratorium voor toneel), 1930-1931;
- La belle de Moudon (vaudeville), 1933;
- Jeanne d'Arc au Bûcher (oratorium voor toneel), 1934-1935;
- L'aiglon (opera), 1935, in samenwerking met Jacques Ibert;
- Les mille et une nuits, spectacle, 1937;
- Les petites cardinales (operette), 1937;
- Nicolas de Flue (dramatische legende), 1939;
- Charles le téméraire (opera), 1943-1944
Balletten
- Vérité-mensogne,1920;
- Horace victorieux, symfonische mimespel, 1920;
- Skating Rink, 1921;
- Sous-marine, 1924;
- Roses de métal, 1928;
- Sémiramis, ballet pantomime, 1931;
- Un oiseau blanc s'est envolé, 1937;
- Le cantique des cantiques, 1937;
- La naissance des couleurs, 1940;
- Le mangeur de rêves, 1941;
- L'appel de la montagne, 1945;
- Shota rustaveli (L'homme à la peau de léopard), 1946, samenwerking met Tcherepnin;
- De la musique, 1950
Toneelmuziek
- Le dit des jeux du monde, 1918;
- La mort de Yste Alméerne, 1918;
- La danse macabre, 1919;
- Saul, 1922;
- Fantasio, 1922;
- Antigone (naar Sophocles, in de vertaling van Cocteau), 1922;
- Liluli, 1923;
- 'imperatrice aux rochers, 1925;
- Phoedre (toneelwerk van Gabriele D'Annunzio), 1926;
- Danton et le 14 juilliet, 1936;
- Liberté, 1937;
- L'ombre de la ravine, 1941;
- 800 mètres (A Obey),1941;
- La ligne d'horizon, 1941;
- Les suppliantes (naar Aeschylus), 1941;
- La mandragora (naar Niccolò Machiavelli), 1942;
- Le soulier de satin (naar Paul Claudel), 1943;
- Sodome et Gomorrhe, 1943;
- Charles le téméraire, 1944;
- Les démons de l'aube‚ 1944;
- Hamlet (naar Shakespeare, vertaling van André Gide), 1946;
- Oedipe-roi (Sophocles), 1948;
- L'état de siège, 1948;
- Tête d'or, 1949;
- On ne badine pas avec l'amour, 1951
Orkestwerken
- Aglavaine et Sélysette, prelude naar Maurice Maeterlinck, 1917;
- Le chant de Nigamon, 1917;
- Danse macabre, 1919;
- Entrée, nocturne et berceuse, voor piano en kamerorkest, 1919;
- Pastorale d'été, 1920;
- Marche funèbre, 1921;
- Chant de joie, 1923;
- La tempête, prelude naar Shakespeare, 1923;
- Pacific 231 (Mouvement symphonique no.1), 1923;
- Concertino voor piano en orkest, 1925;
- Rugby (mouvement symphonique no.2), 1928;
- Symfonie no.1, 1930;
- Les noces d'Amour et de Psyché [naar Bach’s Franse Suites], 1930;
- Mouvement symphonique no.3, 1932-3;
- Celloconcert, 1934;
- Nocturne, 1936;
- Prélude, arioso et fugue [op de naam BACH], 1936;
- La construction d'une cité, 1937;
- Regain, suite, 1937;
- Symfonie no.2, voor trompet en strijkers, 1941;
- Jour de fête de Suisse, suite, 1943;
- La traversée des Andes, suite, 1943;
- Le vol sur l'Atlantique, suite, 1943;
- Sérénade à Angélique, voor klein orkest, 1945;
- Symfonie no.3 "Liturgique", 1945-1946;
- Symfonie no.4 "Deliciae basilliensis", 1946;
- Prélude‚ fugue et postlude [uit de film Amphion], 1948;
- Concerto da camera, voor fluit, Engelse hoorn en strijkers, 1949;
- Symfonie no.5 "Di tre re",1951;
- Monopartita, 1951;
- Suite archaique‚ 1952;
- Toccata, 1952
Werken voor harmonieorkest
- Grad us - En avant (1940)
- König David, voor koor en harmonieorkest (1921)
- Marche des Ambassadeurs
- Marche sur la Bastille (1936)