Arpeggio
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arpeggio is een muziekterm uit het Italiaans die letterlijk betekent "als een harp". De term wordt speciaal gebruikt voor het spelen van akkoorden. De term betekent dat de diverse noten van een akkoord na elkaar worden gespeeld. Dit is een soort muziekversiering. Meestal begint men met de laagste noot, maar er kan ook een dalend arpeggio worden gespeeld.
In pianomuziek kan het arpeggio spelen van een akkoord een oplossing zijn om een zeer wijd akkoord te spelen dat niet gelijktijdig met één hand kan worden aangeslagen. De arpeggio vinden we vooral terug in de begeleiding.
Ook op de blaasinstrumenten moeten de tonen van een akkoord na elkaar worden gespeeld. Bij de gitaar is de arpeggio ook een veel gebruikte techniek, vaak voorkomend in jazz, metal en soms blues.
[bewerk] Voorbeelden van uitgeschreven arpeggio's
Arpeggio's komen ook in uitgeschreven vorm voor, zoals in de cello-suite van Bach:
Of in de Mondscheinsonate van Ludwig van Beethoven:
Of in de 3e Concert-Etude van Franz Liszt:
Een ander voorbeeld van een compositie waarin het arpeggio voorkomt is Vox Balaenae. Hieronder een geluidsvoorbeeldje van een fluit-achtig geluid en een harp spelen een gearpeggieerde I–♭VII–IV–I akkoord progressie in verschillende toonaarden, later gevolgd door strings die het zelfde akkoord als de harp spelen, maar dan gelijktijdig. [1].
[bewerk] Zie ook
| bron |
|
