Antropocentrisme
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het antropocentrisme is een term uit de milieufilosofie en een aanduiding voor een bepaalde visie op de verhouding tussen mens en natuur. Bij een antropocentrische grondhouding staat de mens in het middelpunt. De mens is de norm en beoordeelt alles, dus ook de natuur, naar het nut voor de mens. Alles wordt naar zijn hand gezet voor zijn eigen doel. Dat wat leeft, wordt opgevat in het perspectief van instrumentele waarde voor de mens. De natuur heeft geen intrinsieke waarde, los van de mens.
Verschillende milieufilosofen hebben deze houding bekritiseerd, omdat zij de voorwaarden zou scheppen voor de aantasting van het milieu.[bron?] Als de mens alleen van zijn eigen nut uitgaat, zal de mens de natuur en het milieu makkelijk aantasten. Deze milieufilosofen geven daarom de voorkeur aan de tegenovergestelde verhouding tussen mens en natuur, het ecocentrisme.
