Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Anton Ulrich van Saksen-Meiningen (Meiningen, 22 oktober 1687 - Frankfurt am Main, 27 januari 1763) was de jongste zoon van Bernhard I van Saksen-Meiningen en Elisabeth van Brunswijk-Wolfenbüttel. Na het overlijden van zijn vader in 1706 werd hij hertog van Saksen-Meiningen samen met zijn halfbroers Frederik Willem en Ernst Lodewijk I. Zijn vader had wel de ondeelbaarheid van het hertogdom afgekondigd, maar was er niet in geslaagd de primogenituur door te voeren. Zijn oudste broer, Ernst Lodewijk, slaagde er wel in dat Anton Ulrich en Frederik Willem het bestuur aan hem overlieten, zonder evenwel de primogenituur te aanvaarden. Bij het overlijden van Ernst Lodewijk werden beide halfbroers voogd voor de minderjarige zoons van Ernst Lodewijk. Onder meer door de twisten binnen de vorstelijke familie kende het land een teloorgang. Nadat in 1724 Ernst Lodewijk overleden was, en in 1746 ook zijn halfbroer Frederik Willem stierf, werd Anton Ulrich enig heerser.
In 1727 ging Anton Ulrich een morganatisch huwelijk aan met Philippina Cäsar (1686-1744), maar de kinderen uit dit huwelijk waren niet opvolgingsgerechtigd. In 1750 huwde hij tenslotte met Charlotte Amelia van Hessen-Philippsthal (1730-1801), dochter van landgraaf Karel I van Hessen-Philippsthal, en werd nog vader van:
