Antoine Bodar
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Antoine Bodar ('s-Hertogenbosch, 28 december 1944) is een Nederlands rooms-katholiek priester, kunsthistoricus en auteur van diverse theologische boeken. Bovendien is hij een veelgevraagd spreker in de media en op symposia.
Antoine Bodar werd onder andere bekend door zijn functie als plebaan van de Kathedrale Basiliek van Sint Jan Evangelist (de bisschopskerk van het bisdom 's-Hertogenbosch). Eerder was hij al docent aan diverse universiteiten en auteur van diverse boeken en columns.
Inhoud |
[bewerk] Levensloop
Al op zesjarige leeftijd voelde Antoine zich aangetrokken tot de mystiek van de liturgie, en ontstond in hem het verlangen om priester te worden. Hij werd daarom, zoals veel jonge katholieken, misdienaar. De Jezuïetenpaters van het Ignatiuscollege vonden hem echter te dromerig en 'dom' en stuurden hem, bij het uitblijven van behoorlijke resultaten, van school. Door toedoen van zijn vader ging hij daarom overdag aan het werk. 's Avonds bleef hij studeren aan de HBS. In het gezin ontstonden spanningen en Antoine verliet op jonge leeftijd het ouderlijk huis.
[bewerk] Studie en seculiere carrière
In 1965 begon Bodar zijn carrière bij de publieke omroep. Hij werkte onder andere mee aan radioprogramma's als Telixer, Sjook en Schoolradio. In 1968 werkte hij voor de VPRO, KRO en de NOS. Hij werkte hier onder andere samen met Netty Rosenfeld en Bob Uschi. In 1969 behaalde hij het staatsexamen gymnasium. In het begin van de 90-er jaren maakte Antoine het televisieprogramma 'Eeuwigh gaat voor oogenblick' voor de KRO. In dit programma ontving hij schrijvers en kopstukken uit politiek en religie. Critici noemden Bodar en het programma te elitair.
Bodar studeerde geschiedenis, kunstgeschiedenis, literatuurwetenschap, filosofie en theologie aan de universiteiten van Amsterdam, Bazel, Leiden en Utrecht. Op alle vakken behaalde hij zijn doctoraal. In 1978 verbond hij zich als docent in kunstgeschiedenis en esthetica aan de Universiteit van Leiden. Bodar bleef verbonden aan deze universiteit tot zijn omstreden ontslag in december 1995. In 1987 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam tot doctor in de filosofie op het proefschrift De schoonheidsleer van André Jolles.
[bewerk] Priesterroeping
In 1985 besloot Antoine Bodar gehoor te geven aan zijn roeping om priester te worden. Gedurende het seminarie werd hij gewijd tot diaken op 16 mei 1992 te Amsterdam. Aan het einde van het seminarie werd hij tot priester gewijd in 1992 door bisschop Bomers in de Kathedrale Basiliek Sint Bavo in Haarlem. Vlak voor de priesterwijding van Bodar 'lekte uit' aan de pers dat hij homoseksueel was. Omdat de kerkelijke instanties daar reeds van op de hoogte waren, en dit los staat van het celibaat, bleef het bij een publicitaire rel. In september 2005 sprak hij zich in een interview in het Nederlands Dagblad voor het eerst over dit onderwerp uit. Daarop volgde in 2006 het interviewboek Ongeordende liefde, waarin hij zijn visie op homoseksualiteit, geloof en kerk neerlegt.
Na zijn wijding werd Antoine Bodar benoemd tot pastor van de Amsterdamse jezuïetenkerk 'de Krijtberg' . Hier droeg hij wekelijks de mis op. Ondanks het feit dat diverse 'buitenkerkelijken' en studenten zich al snel onder het gehoor van Bodar voegden, besloten de jezuïeten eind 1995 dat Bodar de parochie diende te verlaten. In januari 1996 droeg Bodar zijn laatste mis op in de Krijtberg. Antoine Bodar ging nog regelmatig voor in een kerk aan de Amsterdamse Goudkust, maar deze kerk noemt hij in interviews een 'betonnen bunker'. Volgens Bodar dient een kerk een mens in de aanbidding 'op te tillen naar Gods heerlijkheid'.
[bewerk] Studie in Rome
Halverwege 1998 vertrok Bodar, met toestemming van het Bisdom Haarlem naar Rome. Daar nam hij zijn intrek in het Duitse priestercollege Santa Maria dell'Anima. Ook startte hij hier zijn studie dogmatische theologie aan de Pontificia Università Gregoriana, dit met als doel een boek te schrijven over de relatie die eucharistie en biecht tot de rooms-katholieke liturgie hebben.
Intussen schreef Bodar diverse columns voor het Katholiek Nieuwsblad, die later in boekvorm verschenen onder de titel Romeinse Brieven. Eind 1999 stelde een psychiater vast dat Bodar lijdt aan een depressie. Onbevestigde bronnen meldden dat Bodar in deze tijd toch (nog) verbonden was aan de Universiteit van Leiden. Medio augustus 2001 meldde Bodar in een interview met het Katholiek Nieuwsblad dat "het geloof in Christus mij heeft genezen van mijn depressie".
[bewerk] Plebaan van 's-Hertogenbosch
In de late zomer van 2002 bezocht bisschop mgr. Antoon Hurkmans van het Bisdom 's-Hertogenbosch Bodar in Rome en vroeg hem plebaan te worden van de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch. Bodar twijfelde, aangezien hij zeer content was met zijn leven in het zo rooms-katholieke Italië, maar zag in het verzoek van de bisschop een "vingerwijzing Gods" en besloot de functie te accepteren. Per 1 maart 2003 werd Antoine Bodar benoemd tot de plebaan van zijn geboortestad. Op 30 maart 2003 werd hij onder grote belangstelling geïnstalleerd.
Na publicatie van een paar mijmeringen in in het Katholiek Nieuwsblad ontstond commotie, en weldra begon een demonisering van Bodar. Hem werd onder andere verweten dat hij geen pastorale taken zou uitvoeren. Op 4 december 2003 werd bekend dat Bodar per 1 januari 2004 zou opstappen als plebaan te 's-Hertogenbosch. Dit na zijn herhaald verzoek aan bisschop Hurkmans.
[bewerk] Na het vertrek uit 's-Hertogenbosch
Bodar vertrok wederom naar Rome, van waaruit hij regelmatig naar Nederland reist om zijn appartement in de Amsterdamse Kerkstraat te bezoeken. Zijn belevenissen in 's-Hertogenbosch verwoordde hij in columns in Katholiek Nederland en het Brabants Dagblad. Deze columns zijn gebundeld in het in 2004 verschenen boek Klokkenluider van Sint-Jan.
[bewerk] Reclame
In 2006 was Bodar samen met Jan Mulder te zien in twee reclamespots van de Postbank. In het tv-programma De wereld draait door verklaarde hij hiervoor geen honorarium te hebben ontvangen, maar alleen de belofte dat de Postbank de beloning die hij zou hebben gekregen aan een goed doel te schenken (op verzoek van de Postbank maakte hij niet bekend welk doel). Naar eigen zeggen zou Bodar de reclame gemaakt hebben omdat "de Postbank zich ook voor mij leent", oftewel de Postbank zou zo reclame voor Bodar en de kerk maken. Het geld schonk hij voor de nieuwe inrichting van het hoogkoor van de Sint-Janskathedraal.
[bewerk] Bibliografie
- 1983 - Het verliteratuurde leven van André Jolles
- 1992 - Eeuwigh gaat voor Oogenblick (coauteur)
- 1992 - Gezellin van de stilte
- 1994 - Wandelen met de Heer
- 1996 - Geheim van het geloof
- 1998 - Drinken van de beker
- 1998 - Weten waar de muze woont
- 1999 - Nochtans zal ik juichen
- 2001 - Romeinse brieven
- 2004 - Klokkenluider van Sint-Jan
- 2004 - In zwakheid krachtig
- 2004 - Bodar - Binnenzijde van een omstreden priester
