Antitankwapen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een antitankwapen is een wapen bedoeld om pantservoertuigen en dan met name tanks uit te schakelen. Er bestaan meerdere types antitankwapens. het meest voorkomende antitankwapen is het pantserafweerkanon; dit kan stationair zijn maar ook op voertuigen gemonteerd zijn zoals tankjagers. Het meest gebruikt in de tweede wereldoorlog was eigenaardig genoeg luchtafweergeschut. Daarnaast zijn er verschillende soorten raketten die dezelfde taak kunnen vervullen, sommige hiervan kunnen ook door infanteristen gebruikt worden. Ook bestaan er antitankmijnen.

Tanks worden voortdurend verbeterd om te voorkomen dat antitankwapens door de bepantsering heen kunnen dringen en op hun beurt worden de antitankwapens weer verbeterd om weer tanks te kunnen vernietigen. Zie holle lading en staafpenetrator. In de jaren '60 leek het antitankwapen te gaan winnen in deze voortdurende strijd, hierna zijn echter weer nieuwe technieken uitgevonden om tanks te beschermen. Antitankwapens gebruiken dikwijls verarmd uranium of wolfraam om pantsers te doorboren. Tanks hebben dikwijls pantserplaten in verarmd uranium of keramiek (boorcarbide, siliciumcarbide, aluminiumoxide) en ook uitstekende zijplaten en kunststoflagen om een projectiel op te vangen of af te buigen of zelfs afweergeschut.