Andreas Kinneging
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Prof. Dr. Andreas A.M. Kinneging (Eindhoven, 26 februari 1962) is hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden en een van Nederlands prominentste conservatieven.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Kinneging groeide op in een katholiek gezin in Zeeland. Hij studeerde van 1979 tot 1984 politieke wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Nijmegen, waar hij zowel zijn kandidaats (1981) als zijn doctoraal (1984) cum laude behaalde. Hij promoveerde op 1 oktober 1994 met zijn proefschrift 'Aristocracy, antiquity and history, classicism in political thought'.
[bewerk] Liberale periode
Van 1984 tot 1986 werkte hij als wetenschappelijk medewerker van het wetenschappelijk bureau van de VVD, de Teldersstichting. Kinneging publiceerde in zijn periode bij de Teldersstichting en de jaren daarna vele liberale geschriften, waaronder Liberalisme: Een speurtocht naar de filosofische grondslagen (Teldersgeschrift 65, Den Haag, 1988), waarin de toen 26-jarige auteur het ontplooiingliberalisme en het utilitaristische liberalisme contrasteerde. Kinneging brak een lans voor de laatste variant, en vond VVD-prominenten als Frits Bolkestein en Paul Cliteur aan zijn zijde. Kinneging werd indertijd door velen beschouwd als "huisideoloog" van de VVD. Hij was onder meer actief als ghost writer voor Bolkestein, die van 1990-1998 partijleider was.
In de jaren negentig raakte Kinneging gaandeweg teleurgesteld in het niveau en de aard van het intellectueel debat binnen de VVD. Het niveau was hem te laag, het debat te weinig serieus, en inhoudelijk zag hij de VVD kiezen voor het sociaal-liberalisme. Kinneging werd allengs (vooral na het vertrek van Bolkestein als partijleider) steeds kritischer over de VVD, en zegde eind 1999 definitief zijn lidmaatschap op.
[bewerk] Wetenschappelijke carrière
Na van 1986 tot 1987 beleidsmedewerker bij het Ministerie van Financiën te zijn geweest, maakte hij in 1987 de overstap naar de universiteit, en wel die van Leiden, waar hij werkzaam was aan bij de Faculteit der Sociale Wetenschappen, afdeling Politicologie. Van 1987 tot 1990 was hij als NWO-bursaal verbonden aan het onderzoekscentrum Sturing en Samenleving van de Leidse Universiteit. In 1990 werd hij universitair docent. Hij gaf colleges op het terrein van de geschiedenis van de politieke theorie en staatkunde. Studenten van hem waren onder anderen journalist Pieter van Os, politica Ayaan Hirsi Ali en conservatief activist Joshua Livestro.
Kinneging promoveerde op 1 oktober 1994 (cum laude) op het Engelstalige proefschrift Aristocracy, antiquity and history - an essay on classicism in political thought. In 1997 verscheen een handelseditie van het boek in vrijwel ongewijzigde vorm bij de Amerikaanse uitgever Transaction. Kinneging laat in zijn dissertatie zien hoe de Europese aristocratie diepgaand werd beïnvloed door het Romeinse denken over moraal, samenleving en staat.
Het schrijven van zijn proefschrift versterkte het "bekeringsproces" dat van Kinneging gaandeweg van een (rechtse) liberaal een onversneden conservatief maakte, die teruggrijpt naar de intellectuele tradities van het joods-christelijke ethische gedachtegoed alsmede dat van de Grieks-Romeinse oudheid.
In 1996 stapte Kinneging over naar de rechtenfaculteit, waar hij spoedig werd benoemd tot universitair hoofddocent en vervolgens tot hoogleraar in de filosofie van het recht. Kinneging aanvaardde het hoogleraarschap op 1 augustus 2004 en hield op 17 mei 2005 zijn oratie in het Academiegebouw, met een pleidooi voor het belang van de klassieke traditie in de vorming van juristen. Zijn vakgebied beslaat de rechtsfilosofie, politieke filosofie, ethiek, axiologie, deontologie en constitutionele theorie.
Vanaf eind 1999 animeerde Kinneging een publiek debat over het conservatisme, dat uiteindelijk culmineerde in de oprichting van de conservatieve denktank de Edmund Burke Stichting, waarvan Kinneging voorzitter werd.
[bewerk] Fenomenologie van de deugd
Kinneging schrijft veel populair-wetenschappelijke stukken over de klassieke deugdenleer, veelvuldig in het dagblad Trouw. Ook ontdekte hij de realistische fenomenologie van filosofen als Edmund Husserl, Max Scheler, Nicolai Hartmann, Adolf Reinach, Dietrich von Hildebrand, Aurel Kolnai, en vele anderen. Kinneging gaf onder meer een nieuwe editie uit van Nicolai Hartmanns Ethics (in drie delen, 2001-2004). In 2005 verscheen Geografie van goed en kwaad, een verzameling filosofische essays die Kinneging in het voorafgaande decennium schreef. Voor dit boek ontving hij in 2006 de Socrates-wisselbeker. In 2006 werd een nieuw boek aangekondigd bij uitgeverij Nieuw Amsterdam getiteld "Onderwijs in crisis" dat echter tot op heden niet verschenen is.
[bewerk] Maatschappelijke posities
Kinneging is voorzitter van de raad van aanbeveling van de Edmund Burke Stichting. Hij is lid van het Republikeins Genootschap. Voor zover bekend is hij geen lid van een politieke partij.
[bewerk] Geografie van goed en kwaad
Tijdens zijn beroepsmatige studie van de klassieken ontdekte Kinneging tot zijn eigen verbazing dat wat dezen schreven eigenlijk helemaal niet zo achterlijk was. In het bijzonder raakte hij doordrongen van het belang van de traditionele deugdenleer, bedacht in de Klassieke Oudheid en bewaard gebleven in het – katholieke - christendom. Deze deugdenleer is het instrument bij uitstek voor een morele opvoeding. En die is weer essentieel, zo schrijft Kinneging, omdat de mens nu eenmaal uit krom hout gesneden is. Of op z’n protestants: geneigd is tot alle kwaad. Zijn belangrijkste kritiek op het Verlichtingsdenken is dan ook dat daarin het kwade in de mens wordt genegeerd. Het boek is een kritiek op de westerse cultuur. Hij vindt het belangrijk om te bezinnen op de eigen cultuur en niet op die van een ander.
[bewerk] Publicaties
- (2008) Het goede leven. Een briefwisseling (met Piet Gerbrandy). Uitgeverij Meulenhoff. ISBN 9789029081566
- (2006) Geografie van goed en kwaad. Filosofische essays. Uitgeverij Het Spectrum. ISBN 9789027428257
- (2004) "Loyalty in the modern world", Modern Age XLVI, pp. 66-73.
- (2002-2004) Nicolai Hartmann: Ethics, edited by A.A.M. Kinneging, 3 vols. New Brunswick NJ: Transaction Publishers. With extensive introductions.
- (2001) "Realist Phenomenology and the Foundations of Natural Law. The vindication of the moral order in the works of Scheler, Hartmann, and Hildebrand", American Journal of Jurisprudence XLVI, pp. 257-275.
- (2000) "Het Conservatisme. Kritiek van verlichting en moderniteit", Philosophia Reformata LXV, pp. 126-153.
- (1997) Aristocracy, Antiquity, and History. Classicism in political thought. New Brunswick NJ: Transaction Publishers.
