Andreas Ignatius Schaepman
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Andreas Ignatius Schaepman (Zwolle, 4 september 1815 - Utrecht, 19 september 1882) was aartsbisschop van Utrecht van 1868 tot 1882.
Schaepman werd in 1857 de eerste president van het grootseminarie Rijsenburg in Driebergen. Een jaar later werd hij tevens benoemd tot vicaris-generaal en in 1860 tot coadjutor.
Als aartsbisschop ijverde Schaepman voor de emancipatie van het katholicisme in Nederland. Hij steunde de stichting van katholieke scholen en richtte congregaties op als de Fraters van Utrecht en de Zusters van Sint-Joseph die zich op het katholieke onderwijs toelegden.
Schaepman bevorderde de kerkelijke kunst en geschiedschrijving. Al voor zijn benoeming tot aartsbisschop organiseerde hij de restauratie van de Sint-Catharinakathedraal in Utrecht in neo-gotische stijl, in samenwerking met G.W. van Heukelom, de stichter van het St. Bernulphusgilde. Schaepman en Van Heukelom stonden ook aan de basis van wat tegenwoordig het Museum Catharijneconvent is.
| Voorganger: Joannes Zwijsen |
Aartsbisschop van Utrecht 1868-1882 |
Opvolger: Petrus Matthias Snickers |
