Amy Groskamp-ten Have

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Amelie Jeanne ten Have (roepnaam Amy, uitspraak Emie) (Amsterdam 28 december 1887 - Haarlem 23 november 1959) was de schrijfster van het bekendste Nederlandstalige boek over etiquette, waarvan de eerste druk verscheen in 1939.

Het boek, getiteld Hoe hoort het eigenlijk, geldt thans als verouderd. Er zijn sedertdien uitgaven geweest die gepresenteerd werden als een herdruk van het werk van Amy Groskamp, maar die in werkelijkheid nauwelijks een letter met het origineel gemeen hadden. De recenste 'herdruk' dateert uit 1999 en is geschreven door Reinildis van Ditzhuyzen.

Amy Groskamp schreef ook enkele romans en vertaalde een aantal boeken uit het Frans, Duits en Engels.

[bewerk] Enkele aanwijzingen uit Hoe hoort het eigenlijk

Carnaval: Wie op Aswoensdag niet met beschaamde kaken wil zitten, omdat hij zich achteraf schaamt over zijn al te ongebonden gedrag, houde bij alle uitgelaten pret toch steeds de nodige beperking in het oog. Het herdenken van de bonte carnavalsdagen zal er des te pleizieriger om zijn.

Gearmd lopen: Wie volkomen aan de eis der etiquette wil voldoen zal zich in het openbaar niet gearmd vertonen, noch met een lid der eigen sekse noch met een lid der andere sekse. Iets anders is het wanneer een jonge man een oude dame op straat de steun van zijn arm biedt.

Kleding: De dagelijkse kleding voor de man bestaat uit het colbertpak en des zomers uit een sportief jasje zonder vest met pantalon in afstekende tint.

Reizen: Zij die hotel-etiketten kopen of vragen van hotels waar zij nimmer hebben gelogeerd, om die op hun koffers te plakken en daarmede de indruk van zeer bereisd zijn wekken, doen zich kennen als onbeschaafde lieden.

Roken: Kom nimmer met een sigaar of sigaret in de hand of in de mond een andere dan de eigen woning binnen.

Strandkleding: Moeders die haar dochters toestaan om ten aanschouwe van jan-en-alleman zich nagenoeg geheel ontkleed in gezelschap van jongelieden in de meest ongewenste houdingen te vertonen, dienden van overheidswege te worden beboet.

Tafeldekken: Het geldt als zeer onwellevend om méér glazen of zilver op tafel te zetten dan men nodig heeft voor het verorberen van de geboden spijzen en dranken.

Tafelmanieren: Een kievitsei wordt gewoon met de vingers gepeld. Vervolgens plaatst men het gepelde ei met de punt naar boven op de palm van de linkerhand en drukt het (van boven naar beneden) plat met de palm (niet met de vingers!) van de rechterhand. ... Aan deze wijze van doen herkent men dadelijk degene, voor wie deze lekkernij een goede bekende is.

Telefoneren: Zij die zich bevinden in een kamer waar iemand telefoneert, dienen uit bescheidenheid dit vertrek te verlaten.