Amélie Nothomb
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amélie barones Nothomb (Kobe, 13 augustus 1967) is een Franstalig Belgische schrijfster.
Dankzij haar vader Patrick Nothomb, die ambassadeur van België is, brengt zij haar jeugd achtereenvolgens door in Japan, China, de Verenigde staten, Laos, Birma en Bangladesh.
De constant veranderende omgevingen uit haar kinderjaren drukken een stempel op Nothomb kinderziel. Men zou kunnen spreken van een bijzonder soort vervreemding, die in haar romans doorklinkt. Als zij op 17-jarige leeftijd voor haar studie (Romaanse filologie) eindelijk naar België, haar officiële vaderland, komt (en meer bepaald naar Brussel), voelt zij zich ook daar min of meer een vreemdeling.
Na haar universiteitsdiploma behaald te hebben behaald, keert Nothomb terug naar Tokio, waar zij gaat werken bij een grote Japanse onderneming. De onaangename ervaringen die zij daar opdeed (demotie van vertaalster naar toiletjuffrouw als gevolg van botsingen met superieuren in een buitengewoon autoritaire cultuur), schrijft zij van zich af in haar roman Stupeur et tremblements, een werk dat zij pas een aantal jaren later zal publiceren, waarvoor zij wordt onderscheiden met de Grand Prix van de Académie Française en dat haar internationale reputatie definitief zal vestigen. Kort na haar terugkeer in België publiceert zij in 1992 Hygiène de l'assassin, dat een doorslaand succes wordt. Voortaan zal zij in staat zijn om van haar pen te leven. De literatuur, haar passie, wordt nu ook haar beroep. Amélie Nothomb beweert dat zij elk jaar wel drie romans schrijft, maar er slechts één laat publiceren.
Nothomb zou een cultauteur genoemd kunnen worden. Ze cultiveert met zorg haar licht macabere imago (lange sliertige haren, zwarte kleren, hoge cilinderhoed). Sommigen zullen haar precieus en verwaand noemen, maar niemand kan ontkennen dat zij in een meeslepende stijl schrijft: levendige toon, scherpe woordkeuze, originele onderwerpkeuze en voortdurende zelfspot. Zij wordt gefascineerd door lelijkheid en gemeenheid, en munt uit in het schilderen van karikaturale, maar toch geloofwaardige portretten.
[bewerk] Bibliografie
- Hygiène de l'assassin, roman, Albin Michel, 1992
- Le Sabotage amoureux*, roman, Albin Michel, 1993
- Légende un peu chinoise, verhaal, Longue Vue, 1993
- Les Combustibles, toneel, Albin Michel, 1994
- Les Catilinaires, roman, Albin Michel, 1995
- Péplum**, roman, Albin Michel, 1996
- Attentat, roman, Albin Michel, 1997
- Mercure, roman, Albin Michel, 1998
- Stupeur et tremblements*, roman, Albin Michel, 1999 (Grand Prix du roman de l'Académie)
- Le Mystère par excellence, novelle, Le Grand livre du mois, 1999
- Métaphysique des tubes*, roman, Albin Michel, 2000
- Brillant comme une casserole, verhalen, La Pierre d'Alun, 2000
- Cosmétique de l'ennemi, roman, Albin Michel, 2001
- Aspirine, novelle, Albin Michel, 2001
- Sans nom, novelle, Elle, 2001
- Robert des noms propres**, Albin Michel, 2002
- Antéchrista**, Albin Michel, 2003
- L'Entrée du Christ à Bruxelles, novelle, Elle, 2004
- Biographie de la faim*, roman, Albin Michel, 2004
- Acide sulfurique, roman, Albin Michel, 2005
- Journal d’Hirondelle, roman, Albin Michel, 2006
- Ni D'Eve Ni D'Adam*, roman, Albin Michel, 2007
De werken die door een asterisk (*) gevolgd worden, zijn autobiografisch.
In de werken die door een dubbele asterisk (**) gevolgd worden, voert de schrijfster zich zelf op, zonder dat het gehele werk een duidelijk autobiografisch karakter heeft.
