Aletheia
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Aletheia (Grieks: αλήθεια) wordt op twee manieren gebruikt:
1. als het "normale" Griekse woord voor waarheid;
2. als een filosofische term die vooral berust op de letterlijke betekenis, namelijk: a-letheia = on-vergetenheid, on-verborgenheid.
Vooral deze laatste betekenis ("on-verborgenheid") speelt bij de interpretatie van presocratische filosofie een belangrijke rol.
Het is vooral de Duitse filosoof Martin Heidegger geweest die de oorspronkelijke betekenis van het begrip heeft benadrukt: het "on-verborgen", "on-verhuld" zijn van de dingen doordat de mens ze onthult, d.w.z. ze d.m.v. het waarnemen onttrekt aan het "Niets". Hoewel Heideggers eigenzinnige interpretaties van oud-Griekse fragmenten zeker niet onomstreden zijn, is zijn uitleg van het oorspronkelijke begrip "aletheia" als "onverborgenheid" intussen ruim aanvaard.
Na de presocratische tijd (vooral vanaf Aristoteles, 384-322 v.Chr.) heeft de betekenis van aletheia zich in wetenschap - en iets minder in filosofie - steeds verder ontwikkeld in de richting van waarheid als "overeenkomstig een bepaald gegeven" (de zgn. "correspondentietheorie": adaequatio intellectus et rei). Anders gezegd: kennis en werkelijkheid komen daarbij overeen.
[bewerk] Externe verwijzingen
- The vocabulary of ontology: Truth (Aletheia) Origins and developments of the concept of Truth (From the Greek "Aletheia" to the Latin "Veritas")
- Heidegger on Truth as Aletheia