Albert Reynolds

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Albert Reynolds (3 november 1932) was de 8e Taoiseach (premier) van Ierland, tussen 1992 en 1994. Hij werd voor het eerst verkozen in 1977, en behield zijn zetel in de Dáil Eireann tot zijn terugtrekking uit de politiek in 2002. Reynolds was Minister for Posts & Telegraphs (1979-1981), Minister for Transport (1980-1981), Minister for Industry & Energy (1982), Minister for Industry & Commerce (1987-1988) en Minister for Finance (1988-1991). Hij werd de vijfde partijleider van Fianna Fáil in 1992.

An Taoiseach Albert Reynolds, T.D

Plaats:	8e Taoiseach
Ambtstermijn:	11 februari 1992 - 15 december 1994
Voorganger:	Charles Haughey
Opvolger:	John Bruton
Beroep:	Zakenman
Politieke partij:	Fianna Fáil

[bewerk] Biografie

Albert Reynolds werd geboren in County Roscommon, en genoot zijn opleiding in aan het Summerhill College in County Sligo. Hij werkte in PR, en richtte een bedrijf op dat honden- en kattenvoer verkocht. Hij was ook zakelijk betrokken bij lokale kranten en een bioscoop. Zijn interesse in politiek werd gewekt na de rechtszaak 1970 waarin politici Charles Haughey en Neil Blaney werden vrijgesproken van het illegaal importeren van wapens. Reynolds werd een TD (parlementslid) voor Fianna Fáil in de grote overwinning van de partij in de verkiezingen van 1977.

[bewerk] Kabinetsjaren

Hij werd een minister onder Charles Haughey's kabinet, als Minister for Posts and Telegraphs (nu heet het Minister of Communications) en Minister for Transport and Power. In 1987 werd Haughey opnieuw Taoiseach, en Reynolds werd Minister for Industry and Commerce. In 1988 promoveerde hij tot Minister of Finance. Hij trad terug van deze positie in november 1991 nadat hij geprobeerd had de leiding over te nemen van Haughey. In het jaar erop trad Haughey zelf terug als partijleider, en Albert Reynolds werd de 5e partijleider van Fianna Fáil en hij werd Taoiseach.

Hij stond aan het hoofd van twee kabinetten:

• 1992, een Fianna Fáil-Progressive Democrats coalitie, maar dit kabinet viel naar aanleiding van opmerkingen die Reynolds maakte in zijn getuigenis in een rechtszaak over Progressive Democrats leider, en criticus van Haughey, Desmond O'Malley. Fianna Fáil leed een zware nederlaag in de daaropvolgende algemene verkiezing. De verwachting was dat de partij in de oppositie zou gaan, maar tot grote verrassing van het electoraat kwam de partij opnieuw in de regering, in een coalitie met de Irish Labour Party onder Dick Spring.

• 1992-94: De Fianna Fáil-Labour coalitie bleek een lastig te zijn. Uiteindelijk viel het kabinet na Reynolds' besluit om tegen de wil van Labour in, Attorney-General Harry Whelehan aan te stellen als President van het Hooggerechtshof. Labour trok zich terug uit de regering. Reynolds trad terug als partijleider, en werd opgevolgd door zijn Minister of Finance, Bertie Ahern. Aherns pogingen om een nieuwe regering samen te stellen mislukten, en Irish Labour vormden samen met de twee oppositie partijen, Fine Gael en Democratic Left, een nieuwe regering.

Tijdens zijn ambtsperiode was zijn belangrijkste werk waarschijnlijk dat in het vredesproces in Noord-Ierland - hij speelde een cruciale rol in het verkrijgen van het staakt-het-vuren van de IRA.

[bewerk] Na het kabinet

In 1997 stelde Reynolds zich kandidaat (op aandringen van Taoiseach Ahern) voor de Fianna Fáil nominatie voor het presidentschap, die vrij was gekomen nadat Mary Robinson haar ontslag indiende. Reynolds werd echter verslagen voor de nominatie door de Pro-Vice Chancellor of Queens University, Belfast, Mary McAleese, die daarna ook tot president werd gekozen.

Reynolds trad terug uit de Dáil Éireann tijdens de algemene verkiezingen van 2002.