Abdij van Middelburg
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Abdij van Middelburg is een voormalige abdij in Middelburg in Zeeland die thans dienst doet als kantoorgebouw en museum
Sinds 1100 hadden monniken in Middelburg al een klooster. In 1127 vestigde de premonstratenzers uit de Abdij van Sint-Michiel uit Antwerpen zich hier. In 1401 kwam de abdij onder de Paus te staan. Een van de abten was Nicolaas van der Burch (Nicolaas de Castro), die in 1559 tot eerste bisschop van het nieuw opgerichte bisdom Middelburg werd benoemd. In 1574 kwam er een eind aan het kloosterleven.
De abdij werd ingenomen door het gewestelijk bestuur en is sindsdien het provinciale bestuurscentrum van Zeeland. Aanvankelijk was het de zetel van de Staten van Zeeland en de Gecommitteerde Raden en enkele aanverwante bestuurscolleges, zoals bijvoorbeeld de Admiraliteit van Zeeland en bood het onderdak aan andere gewestelijke instellingen zoals de Munt en de Rekenkamer. Sinds 1812 is het Provinciaal Bestuur van Zeeland er gevestigd, en staat het ook bekend als het Provinciehuis. Tot het eind van de twintigste eeuw bood het ook onderdak aan enkele Rijksdiensten, zoals het Kadaster en het Rijksarchief in Zeeland. Sinds 1972 is in een deel van het complex het Zeeuws Museum gevestigd, in 1986 werd in een ander deel het Roosevelt Study Center gehuisvest.
Het complex ligt in het midden van de stad en bestaat uit een min of meer rond lopend gebouw met vier grote en een kleine toren en diverse poorten met in het midden een plein, het Abdijplein, met grote bomen. Het complex is meerdere malen gerestaureerd, als laatste na de verwoestingen door de brand als gevolg van het bombardement op Middelburg van 17 mei 1940.
Onderdeel van de Abdij vormen de abdijtoren, de Lange Jan genoemd, en twee kerken, de Koorkerk en de Nieuwe Kerk.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
