Abdülhamit II
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
 |
||||
| Abdülhamit II 21 september 1842 - 1918 |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| Ottomaanse sultans | ||||
Abdül-Hamid II (Istanbul, 21 september 1842 — aldaar, 10 februari 1918) was de 34e Sultan van het Osmaanse Rijk. Hij was een zoon van Sultan Abdülmecit en volgde in 1876 zijn broer Murat V op.
Abdülhamid II voerde in december 1876 onder liberale druk de eerste Ottomaanse grondwet in. De Russen verklaarden hem kort daarna echter de oorlog en in 1878 had zijn rijk de meeste Europese bezittingen verloren. In 1878 zond hij het parlement naar huis en sindsdien voerde hij een autocratisch bewind en kwam er een einde aan alle verdere liberaliseringspogingen. Hij ging regeren als een ware dictator en steunde daarbij op zijn geheime politie. De modernisering van de wetgeving en het bestuur werd evenwel voortgezet. In 1908 voerden de Jong-Turken met succes een staatsgreep uit. Na een mislukte contrarevolutionaire staatsgreep in 1909 besloot de Nationale Vergadering hem af te zetten en te verbannen naar Saloniki in Griekenland. Later werd hij in Istanbul geïnterneerd, waar hij in 1918 overleed.
Hij werd opgevolgd door zijn broer Mehmet V. (ook wel bekend als Mohammed V)
Abdülhamid II had in toenmalig Europa een slechte naam. Dat kwam vooral door de massamoorden onder Armeniërs, die onder zijn bewind plaatsvonden (1894-1896) en waaraan men hem schuldig achtte. In Turkije blijft hij een omstreden figuur. Republikeinen vinden hem een voorbeeld van een reactionaire heerser, voor sommige religieuze kringen geldt hij als een voorbeeldige en rechtvaardige sultan.
