70 punten-plan (Vlaams Blok)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het 70-puntenplan is een in 1992 door het Vlaams Blok opgesteld plan als 'antwoord op het vreemdelingenprobleem'. Het plan draagt als volledige titel Immigratie: de oplossingen. 70 voorstellen ter oplossing van het vreemdelingenprobleem.
De eerste versie van het 70-puntenplan werd op 6 juni 1992 door voorman Filip Dewinter gepresenteerd tijdens het colloquium Immigratie: het Westen voor de keuze. Het was een reactie op de uitspraak van Paula D'Hondt, toenmalig koninklijk commissaris voor het migrantenbeleid, dat een "terugkeerbeleid" onrealistisch is. Het 70-puntenplan wilde aantonen dat zo'n terugkeerbeleid wel gerealiseerd kon worden.
Op dit plan kwam hevige kritiek omdat men het in strijd achtte met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). In oktober 1996 pakte het Vlaams Blok uit met een nieuwe versie van het 70-puntenplan, die -volgens de partij- volledig in lijn zou zijn met het EVRM.
Het Vlaams Belang (de opvolger van het Vlaams Blok, dat in 2004 veroordeeld werd voor racisme) heeft dit 70-puntenplan nooit afgezworen omdat het "niet meer relevant" is.
