35 mm-film
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
35 mm-film is een standaardfilm waar vanaf de pionierstijd van de film tot heden de meeste commerciële speelfilms op zijn gefilmd. 35 mm film is dezelfde soort film als de film die voor kleinbeeldfotocamera's wordt gebruikt.
[bewerk] Geschiedenis
In de begindagen van film en fotografie waren er nog geen gestandaardiseerde afmetingen voor negatieven. De filmpioniers de gebroeders Lumière werkten met een film die ongeveer de afmeting had van de huidige 35 mm film. Het was echter de Amerikaan George Eastman, de oprichter van Eastman Kodak, die het filmformaat heeft gestandaardiseerd. Later is het 35 mm negatief gebruikt om in fotocamera's te gebruiken, de professioneel gebruikte 35 mm film heeft dus dezelfde afmeting en de dezelfde perforaties als de kleinbeeldnegatieven.
[bewerk] Werking
In het begin van de film bestonden er enkel negatieven die lichtintensiteit (luminantie) konden registreren. De film bestond uit een laag gelatine en een laag fotogevoelig materiaal (een zout met zilver erin). De film was doorzichtig en er kon dus doorheen worden gekeken, waarop sommige oude camera's zijn gebaseerd voor het kadreren. Later kwamen er camera's van Technicolor die met twee films werkte, en die met behulp van de twee films kleurenfilms kon maken. Uiteindelijk zijn er de kleurenfilms gekomen, die zijn gebaseerd op drie lagen fotogevoelig materiaal: één voor rood, één voor groen en één voor blauw. Tegenwoordig is er een zwarte laag achter het fotogevoelig materiaal, om weerkaatsing van licht van achter te voorkomen.
