Magnitudo absoluta
E Vicipaedia
Magnitudo absoluta cuiusdam numeri x, | x | , ipsa numerus est. Terminus magnitudinis absolutae initio tantum numeris realibus, sed postea etiam numeris complexis definitus est.
Index |
[recensere] Magnitudo absoluta numerorum realium
[recensere] Definitio
Si x numerum realem designat, eius magnitudo absoluta ita definitur:
Si , | x | = x.
Si , | x | = − x.
Magnitudo absoluta igitur numquam negativa est.
[recensere] Functio magnitudinis absolutae
Haec functio est f(x) = | x | . Omnibus numeris realibus magnitudinem absolutam eorum attribuit. Ei sunt has proprietates:
1.) Per definitionem (magnitudinis absolutae) valet:
2.) Stricte monotone descendit in ascenditque stricte monotone in .
3.) Non omnibus locis derivari potest: Si x < 0, ( | x | )' = − 1; si x > 0, ( | x | )' = + 1. Loco x0 = 0 derivatio huius functionis non est.
4.) Integralis eius continet omnes functiones F, quibus valet , si x < 0, atque , si (nota bene: necesse est c aequalis valoris duabus "partibus" functionis esse; nisi est, F loco 0 derivari non potest, quia tum ibi saltum, locum discontinuitatis, habet).
5.) Unum zerum habet, id est P(0 | 0). Hoc punctum etiam solum extremum (minimum) eius est.
6.) Ei nulla puncta inflexionis sunt.
[recensere] Magnitudo absoluta numerorum complexorum
His numeris creatis etiam eorum magnitudo absoluta definita est. Hanc ad definitionem intellegendam, primum necesse est scire omnes tales numeros vectoribus describi posse: iis vectoribus, qui habent abscissam partem realem numeri complexi atque ordinatam partem imaginariam eius. Magnitudo absoluta eo modo definitur, ut sit longitudo vectoris numerum repraesentantis. Ergo:
Haec definitio etiam eam numerorum realium includit, nam si b = 0 formula dat hocque magnitudinem absolutam numeri realis aequat.