Centum Napoleonis dies

E Vicipaedia

«El Gran Pilar del Triunfo», id est Latine magna columa triumphi, imago saturae de centum diebus Napoleonis

Centum Napoleonis dies dicitur certum temporis spatium diebus centum a die 1 Martii usque ad diem 18 Iunii 1815 (clades Waterloo) in quo Napoleo, Gallorum imperator, cum in exilium eiectus esset in Ilvam insulam, rursus breviter rerum potitus est.

[recensere] Historia

Napoleo proelio superatus erat apud Lipsiam, et coactus est ex Lutetia Parisorum fugere et in exilium ire a 1050 fidelibis militibus secutus in insulam Ilvam.

In Gallia, Ludovicus XVIII, Ludovici XVI frater, regno potitus est, sed Napoleo evasit ex insula cum militibus et 1 Martii navi egressus est in Vallem Auream, oppidum parvulum in Provincia positum. Napoleo per Provinciam, regionem Borbonicis amicissimam, audacter progredi coepit. Cum imperator 7 Martii ad Gratianapolim (Grenoble) pervenisset, Borbonica legio V se coniunxit cum manu Napoleonis. Postea multae aliae legiones Borbonicum exercitum deseruerunt et Napoleoni se dederunt; ipse Ney, qui paulum antea regi promisit se illiberalem istum Corsum (sic enim Napoleonem nominabat) Lutetiam in ferrea cavea reportaturum, se coniunxit cum Napoleone. Postridie, Ludovico XVIII e Lutetia in Belgiam fugente, Napoleo Lutetiam ingressus est. Gallia recuperata, res attamen arduae erant, nam totae Europae reges, qui antea de novis finibus inter se dissenserunt, tunc omnes Napoleonem timentes eum imperio spoliare volebant. Septimum igitur inter se societatem contra Galliam Napoleonemque conflaverunt. Napoleoni ergo pugnandum fuit, quamquam id non voluit, et rursus attulit necessarium delectum, qui invisus omnibus erat. Quo facto, concripsit exercitum ducentorum octaginta milia hominum, Britanniae, Russiae, Austriae et Borussiae septigenti milia milites suppeditaverunt.

Napoleoni statim proelium committere melius esse visum est, nam si diutius expectavisset, hostes multo melius exercitum paravissent. Napoleo iter fecit ducens exercitum centum viginti milia hominum in Belgiam, ubi dux Wellingtoniae et Blucher, habentes pro se quisque in imperio similem exercitum, Britannicorum, Borassicorum et Belgarum compositum, erant. Napoleo, in campo Waterloo, planitia apud Bruxellas (Francice Bruxelles) posita, profligatus die 18 Iunii 1815, fugere debuit et, cum Britannici eum comprehendissent, rursus in exilium pulsus in Sanctam Helenam, insulam a Gallia distantissimam et parvulam, mortuus est anno 1821.