Leyndarskjalavörður
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Leyndarskjalavörður – (danska: gehejmearkivar) – var embættistitill yfirmanns Leyndarskjalasafnisins í Kaupmannahöfn. Þetta var bæði virðulegt og ábyrgðarmikið embætti, sem framan af fól m.a. í sér skjalagerð, en að meginhluta var um skjalavörslu að ræða.
Þrír Íslendingar voru leyndarskjalaverðir:
- Árni Magnússon, 1725-1730. – Var ritari á safninu með hléum frá 1697.
- Grímur Jónsson Thorkelín, 1791-1829. – Starfaði á safninu frá 1780.
- Finnur Magnússon, 1829-1847. – Starfaði á safninu frá 1823.
Af öðrum leyndarskjalavörðum má nefna:
- Frederik Rostgaard, 1700-1725.
- Árni
- Hans Gram, 1731-1748.
- Jacob Langebek, 1748-1775.
- Christian Eberhard Voss, 1780-1791.
- Grímur
- Finnur
- Caspar Frederik Wegener, 1848-1882.
- Adolf Ditlev Jørgensen, 1883-1889.
Þegar Ríkisskjalasafnið var stofnað, 1889, tók sá síðastnefndi við embætti ríkisskjalavarðar (sem samsvarar embætti þjóðskjalavarðar hér á landi).
[breyta] Heimild
- Danska Wikipedian, 14. febrúar 2008, og fleiri heimildir.