Tiro parabólico
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Emprégase a expresión tiro parabólico para describir o movemento de obxectos cunha traxectoria aproximada á dunha parábola. O termo provén da terminoloxía militar, pois durante moito tempo un dos campos fundamentais da enxeñaría foi o cálculo da traxectoria de proxectís. Un ponto que se despraza cunha velocidade inicial na dirección horizontal distinta de cero e se mantén a unha altura reducida, cando no seu desprazamento só actúa a aceleración debida á forza da gravidade describe aproximadamente unha parábola (a desviación debese á variación da forza da gravidade coa altura -diminúe co cadrado da distancia ao centro da terra). Debido a isto, a aceleración só se produce nunha dirección e sentido e o resto do movemento débese unicamente á velocidade inicial.
O habitual é descompoñer tódolos vectores na dirección da gravidade (vertical) e na súa dirección ortogonal (horizontal). Unha vez feito isto obtéñense as seguintes funcións vectoriais:
Posición en x:
Posición en y:
Velocidade en x:
Velocidade en y:
onde 
; 
, onde 
é o ángulo da velocidade inicial respecto á horizontal.
Para a distancia máxima horizontal dun tiro parabólico, véxase alcance.
Para a altura máxima vertical dun tiro parabólico, véxase en altura.
Isto é unha aproximación matemática, nun obxecto real que se move na atmosfera, existe unha forza resistente de sentido contrario ao movemento e que depende da forma do obxecto e da velocidade (podese aproximar cunha función do cadrado de esta).
