Plaxioclasio
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Chámase plaxioclasio[1] (en español plagioclasa ou plagiosclasa) a un grupo de feldespatos correspondente á clase de silicatos alumínicos (á serie dos tectosilicatos) de sodio e calcio variando as proporcións destes elementos. Forman unha serie isofórmica de solución sólida. Os seus minerais principais son a albita e a anortita, nos estremos da serie, tendo todos os plaxioclasios moitas características comúns con ambas.
Debido á importancia da composición dos plaxioclasio á hora da clasificación das rochas ígneas, a serie divídese en cen unidade, en función da porcentaxe de anortita nun plaxioclasio concreto.
Cristalizan no sistema triclínico, de onde toman o seu nome, do grego plagios (inclinado) e klasis (fractura). Os cristais simples e ben desenrolados son relativamente raros e máis propios da albita. Soen presentar certos tipos de maclas (de tipo polisintético), o que permite diferenciar os plaxioclasios dos feldespatos potásicos en láminas transparentes.
Índice |
[editar] Propiedades
Ao tratarse dun grupo con series isomórficas, as propiedades físicas e ópticas son moi variábeis dun tipos a outros, dependendo das composición puntual de cada caso. A dureza é unha das constantes en todo o grupo, xa que oscila en tódolos casos entre 6 e 6,5 na escala de Mohs, con exfoliación perfecta e moi boa en dúas direccións que cortan a 90º, e as fracturas son concoideas, estelosas ou desiguais.
A densidade varía nos plaxioclasios dependendo do maior contido en calcio, aumentando lixeiramente o peso específico de 2,6 a 2,7 nas ortosas e microclinas, o peso específico é lixeiramente inferior cun valor medio de 2,55.
Son infusíbeis ao fogo a sanidina e as microclinas, mentres que o resto éo con dificultade, sendo máis fácil no caso dos plaxioclasios. Todos son solúbeis en ácido fluorhídrico e os plaxioclasios disólvense en clorhídrico máis facilmente canto maior é o contido de calcio.
O brillo é vítreo nacarado en todo o grupo, variando a transparencia segundo os individuos. Todos eles, ao pertencer ao sistema monoclínico e triclínico son anisótropos biáxicos cuns índices de refracción medio baixos, son inferiores nas ortosas e superiores nos plaxioclasio. A birrefrixencia é bastante constante. Non presentan aspectos típicos nin fluorescencia.
[editar] Minerales plaxioclasios e as súas composicións
-
Nome do mineral NaAlSi3O8 (%) CaAl2Si2O8 (%) Densidade (g / cm3) Albita 100-90 0-10 2,61 Oligoclasio 90-70 10-30 2,65 Andesina 70-50 30-50 2,69 Labradorita 50-30 50-70 2,70 Bitownita 30-10 70-90 2,75 Anortita 10-0 90-100 2,77 [editar] Referencias
- ↑ [http://www.canalciencia.com/faladoiro/numero_58.htm Diáclases, plaxioclasios e outros cultismos con -klastós], Un idioma preciso, Área de Linguaxes Especializadas SNL da Universidade de Santiago de Compostela - Canalciencia.com, número 58
[editar] Véxase tamén
- Minerais silicatos.
[editar] Ligazóns externas
