Nitroglicerina
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
A nitroglicerina (nome IUPAC trinitrato de 1,2,3-propanotriol) é un éster orgánico, que se obtén mesturando ácido nítrico concentrado, ácido sulfúrico e glicerina. A súa fórmula molecular é C3H5N3O9. O resultado é altamente explosivo. É un líquido a temperatura ambiente, o cal a fai altamente sensible a calquera movemento, facendo moi difícil a súa manipulación, aínda que se pode conseguir unha estabilidade relativa engadíndolle algunhas sustancias como o aluminio. Pódese extraer empregando como precursor o xabón.
Usualmente transpórtase en caixas acolchadas a baixa temperatura para diminuír o risco de explosión, xa que se excede os 41ºC (temperatura límite estimada) prodúcese unha reacción moi violenta debido á axitación intermolecular:
4C3H5(NO3)3(l)
Cando Alfred Nobel inventou a dinamita, a cal é máis segura, diminuíu o uso da "nitro" (como tamén se lle chama) para ser substituída polo novo invento.
A nitroglicerina é o compoñente principal dalgunhas mesturas explosivas como a abelita composta por un 65 % de nitroglicerina, 30 % de algodón pólvora, 3,5 % de salitre e finalmente un 1,5 % de carbonato de sodio.
En medicamento, úsase como vasodilatador para o tratamento da enfermidade isquémica coronaria, o infarto agudo de miocardio e a insuficiencia cardíaca conxestiva. Adminístrase polas vías oral, transdérmica, sublingual ou intravenosa.
