Lingua osca
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O osco, a língua dos oscos, formaba parte da rama sabélico da familia das línguas itálicas, que a súa vez era unha rama das línguas indoeuropeas, que inclúe o umbro, o latín e máis o falisco. Era falado no Sannio e na Campania, así como na Lucania e nos Abruzos.
Índice |
[editar] Inscricións
O osco é coñecido por inscricións que se datan desde o [[século -V|século V a.C].]. As inscricións oscas máis importantes son a Tabula Bantina e o Cippus Abellanus. O osco usou as grafías do alfabeto latino, do alfabeto greco, e máis unha serie de variedades dos vellos alfabetos itálicos. Cpñécese tamén unha forma de alfabeto osco, designado como nucerino.
[editar] Dialectos
Os dialectos oscos comprendoían falares dos Sannitas, Marrucini, Peligni, Vestini, Sabini e Marsi.
[editar] Algúns trazos lingüísticos
O osco compartía moitos riscos comúns con o latín, aínda que tiñán tamén moitas diferencias. Por exemplo o verbo Latino volo, volui, velle, e outras formas similares, provenientes da raíz do Proto-Indoeuropeo *wel- ('quere'), estaban representados en osco por vocábulos derivados da raíz *gher ('desexar'); así o osco herest ('desexa, quere') contrasta con o latín vult ('quere'). Ao latín locus ('lugar, posto') correspondíalle en osco slaagid.
A fonoloxía osca evidencia diferencias a respeito do latín: en osco /p/ equivalía ao /kw/ (qu) latino (Osc. pis, Lat. quis); /b/ equivalía ao /v/ latino; /f/ medial en vez do /b/ ou /d/ (Osc. mefiai, Lat. mediae).
Considerado como a máis conservadora de todas as línguas itálicas coñecidas, o osco rivalivalizaba só con grego en manter intacto o sistema herdado de vocais con ditongos.
[editar] Exemplo dun texto osco (Cippo Abellano)
ekkum[svaí píd herieset
trííbarak[avúm tereí púd
liímítú[m] pernúm [púís
herekleís fíísnú mefi[ú
íst, ehtrad feíhúss pú[s
herekleís fíísnam amfr
et, pert víam pússtíst
paí íp íst, pústin slagím
senateís suveís tangi
núd tríbarakavúm lí
kítud. íním íúk tríba
rakkiuf pam núvlanús
tríbarakattuset íúk trí
barakkiuf íním úíttiuf
abellanúm estud. avt
púst feíhúís pús físnam am
fret, eíseí tereí nep abel
lanús nep núvlanús pídum
tríbarakattíns. avt the
savrúm púd eseí tereí íst,
pún patensíns, múíníkad ta[n
ginúd patensíns, íním píd e[íseí
thesavreí púkkapíd ee[stit
a]íttíúm alttram alttr[ús
h]erríns. avt anter slagím
a]bellanam íním núvlanam
s]úllad víú uruvú íst . edú
e]ísaí víaí mefiaí teremen
n]iú staíet.
[editar] Bibliografía
- H. H. Janssen, Oscan and Umbrian Inscriptions (Leiden 1949)
- E. Vetter, Handbuch der italischen Dialekte (Heidelberg 1953)
- Vittore Pisani, Le lingue dell'Italia antica oltre il Latino (1964)
[editar] Ligazóns externas
- (en inglés) Vocabulario osco
- (en inglés) Alfabeto osco
- (en inglés) Ulteriori dettagli sull'Osco .
- (en inglés) Osco .Língua osca
