Historia urbana de Bruxelas

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Aínda que o primeiro poboamento do val semella datar da época merovinxia (século VII, Bruocsella,"morada no pantano"), coa presenza dalgúns pequenos oratorios ou capelas, é no século X cando os duques de Brabante constrúen un castrum fortificado nunha das illas do cativo río Senne xunto a unha daquélas, a de St. Gery [1].

Por outra banda, o leste do río, os pes do outeiro do Treurenberg, xunto a outra, a da patrona local Santa Gúdula, comeza a medrar un poboamento no que era o camiño que unía a rexión renana con Flandes. Entrambos los dous sitios conformouse un burgo en torno a praza do mercado, que logo será a Grand Place.

É no século XI candos os duques deciden trasladar a súa residencia a un castelo que constrúen en outro outeiro o sur do Treurenberg, o de Couldenberg. De seguido rodéase todo o conxunto cun cinto de murallas. Iste triángulo, St.Gery no río co porto, Santa Gúdula onde construirase a catedral de San Miguel, e o palacio ducal do Coudenberg, será o armazón básico e nodal da futura cidade [2].

Bruxelas vai crecer rapidamente co comercio da súa rica industria de panos ata converterse nunha das maiores cidades de Europa no século XIV, desbordando os antigos muros e obrigando a construción dun novo recinto amurallado de perto de oito kilómetros (1379). É con iste esplendor cando na praza do mercado constrúese a Casa do Concello (1402-54) gótico flamíxero, e os duques amplían e embelecen o séu Palacio do Coudenberg, facendo da cidade o centro dunha rica actividade artística e cultural (pinturas de Rogier van der Weyden, escultura fonte do Manneken-Pis, Rubens máis tarde). ([3]Bruxelas no 1581)

A fináis do século XVII, a cidade é bombardeada polo exército francés. A destrucción é grande, pero os burgueses reaccionan coa reconstrución do abraiante conxunto que rodea a Grand Place[4]. Lamentablemente, nun incendio en 1731 pérdese a xoia que representaba o conxunto do Palacio Ducal[5]. No seu lugar aparecen hoxe a Praza e o Palacio Real así coma o museo de belas artes.

A decadencia continuó con Bruxelas coma un centro menor (capital da recén creada Bélxica en 1830) [6], e somentes as obras de Victor Horta pertenecentes ao art nouveau coma feito arquitectónico destacable no final do XIX, ata que, tra la segunda guerra mundial celebra a Feira Mundial de 1958 (co famoso Atomium) e convírtese nunha sede de organismos internacionáis, sobremanera os da Comisión Europea co que pasa a ser a capital de facto da Unión Europea. Os edificios administrativos da mesma concéntranse no Quartier Leopold, ao leste do Palacio Real[7].