Henrique VIII de Inglaterra
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Henrique VIII Tudor (28 de xuño de 1491 - 28 de xaneiro de 1547) foi Rei de Inglaterra a partir de 21 de Abril (coroado a 24 de xuño) de 1509, até a súa morte. Foille concedido o título de rei de Irlanda polo Parlamento Irlandés en 1541, tendo obtido anteriormente o título de Lord da Irlanda.
Henrique naceu no Palacio Real en Greenwich, Londres, como segundo fillo do rei Henrique VII e Isabel de York, sendolle concedido o título Duque de York. Tornouse Príncipe de Gales e herdeiro do trono despois da morte do seu irmán máis vello Artur en 1502.
Unha dispensa do Papa Xulio II era necesaria para autorizalo a casar coa viúva do seu irmán, Catarina de Aragón, e isto foi obtido coa base da non-consumación. O casamento foi celebrado a 11 de xuño de 1509 e resultou apenas nunha filla, a futura María I de Inglaterra. Henrique VIII chegou a escribir un pequeno libro titulado "Defensa dos 7 Sacramentos" que fixo para que León X lle outorgase o título de "Defensor da Fé", no entanto o desexo de producir un herdeiro, ben como a súa relación amorosa con Ana Bolena, levarano a procurar a disolución do casamento con Catalina xunto do Vaticano. As súas tentativas non encontrara suceso porque o Papa Clemente VII estaba sobre presión do sobriño de Catalina, o emperador Carlos V.
Frustrado coa rotura das negociacións, Henrique VIII ignorou a lei canónica que o lle impedia unirse a outra muller e casou con Ana Bolena a 25 de xaneiro de 1533. Esta actitude de afronta sen precedentes à Igrexa Católica valeulle a excomuñón, declarada por Clemente VII o 11 de xullo de 1533. No seguimento da excomuñón, Henrique decidiu o rompemento coa Igrexa Católica Romana, declarou a disolución dos mosteiros, tomando así moitos dos haberes da Igrexa, e formou a Igrexa Anglicana (Church of England), da cal se declarou líder. Esta decisión tornouse oficial co decreto da supremacia (Act of Supremacy) de 1534. A recusa en xurar obediencia a este decreto levouno a condenar ao humanista Thomas Morus, o seu antigo Lord Chanceler, à morte.
Durante o ano de 1513, Thomas Howard, terceiro Duque de Norfolk, derrotou a tentativa de invasión de James IV de Escocia en Flodden durante a ausencia de Henrique VIII na guerra con Francia. A longa rivalidade de Henrique co Rei Francisco I de Francia tornouse ainda máis seria pola cooperación entre Francia e Escocia, ambos países católicos nesta altura. Henrique e Francisco tiñanse encontrado na guerra 1520. A paz con Francia foi finalmente restablecida en 1546.
Henrique VIII incrementou moito o poderío marítimo inglés, establecendo portos en Woolwich e Deptford no Río Támesis no sudeste de Londres, e instituíndo unha mariña eficiente. O seu barco capitán (flagship), Mary Rose, afundiuse no Solent (no canal inglés) durante a batalla e a sua recuperación nos anos 80 do século XX, foi un marco na pesquisa arquelóxica desta época. O navío encontrase hoxe en exposición no molle de Portsmouth.
[editar] Descendencia e casamentos
- (1509- 1533) Catarina de Aragón, princesa de España (1485- 1536)
- Henrique Tudor, príncipe de Gales (1511)
- rapaz (1513)
- rapaz (1514)
- María I, raíña de Inglaterra (1516- 1558)
- (1533) Ana Bolena, Marquesa de Pembroke (1507- 1539) executada
- Isabel I, raíña de Inglaterra (1533- 1602)
- rapaz (1536)
- (1536) Xoana Seymour (1509- 1537) morre de parto
- Eduardo VI, rei de Inglaterra (1537- 1553)
- (1540; xaneiro- xuño) Ana de Cleves (1515- 1557)
- (1540- 1541) Catarina Howard (1525- 1542) executada
- (1543) Catarina Parr (1512- 1548)