Escudo de Guipúscoa
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.
Cómpre revisión
Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.
A versión actual do escudo de Guipúscoa foi aprobada pola Norma Foral 6/1990, de 27 de marzo de 1990 , sobre signos de identidade do Territorio Histórico de Guipúzcoa.Ten a seguinte descrición heráldica:
Nun campo de ouro, tres árbores de sínople (verde), colocados en faja sobre ondas de auga de prata e azur (azul).
Sosteñen o escudo dous salvaxes, en pé, ao natural, vestido cun pano de prata. Debaixo da punta do escudo aparece escrita nunha cinta de prata a lenda "FIDELISSIMA BARDULIA NUNQUAM SUPERATA" ("Bardulia a máis fiel, nunca conquistada"), escrita en letras de sabre (negro).
Ao timbre coroa ducal que é un círculo de ouro, engastado de pedras preciosas, composto de oito florones, visibles cinco, interpoladas de perlas.
As árbores representadas no escudo son tejos. Emprégase con moita frecuencia unha versión simplificada do escudo, sen os adornos exteriores e cos elementos do brasón representados esquemáticamente.
No ano 1979, as Xuntas Xerais de Irmandade, antecedentes das actuais Xuntas Xenerais de Guipúscoa, modificaron as armas tradicionais de Guipúzcoa, empregadas desde 1466, ao retirar dúas divisións nas que figuraban un monarca coroado sentado nun trono que podería tratarse de Afonso VIII de Castela ou Enrique IV, e doce canóns. En 1513 a raíña Juana de Castela ordenou que se incorporase nas armas de Guipúscoa unha nova división na que aparecían representados doce canóns que simbolizaron os que foron capturados por tropas guipuscoanas nas batallas de Belate e Elizondo en 1512.
