Conde de Northumbria

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Guillerme de Escocia foi conde de Northumbria, desposuído dese título por Henrique II de Inglaterra realizou grandes esforzos por reconquistalo sen éxito

Conde de Northumbria foi un título nobiliario dos períodos anglodanés, anglosaxón e do comezo do período anglonormando. O título formouse no ano 954 ao unir o conde de Bernicia, Osulf, o seu territorio co condado de Deira, a súa dinastía retivo o título ata o 1016. Tras a invasión de Inglaterra por Canuto II de Dinamarca e a morte en batalla do conde de Northumbria este dálle o título a Eiríkr Hákonarson.

[editar] Condes

• Osulf I (954-963), Conde de Bernicia desde 930
• Oslac de Northumbria, exiliado en 975
• Waltheof I (963-995)
• Uhtred the Bold (1006-1016)
• Eiríkr Hákonarson (1016-1023)
• Siward (1031-1055)
• Tostig (1055-1065)
• Morcar (1065-1066)
• Copsi (1067)
• Osulf II (1067)
• Gospatric (1067-1068)
• Robert Comine (1068-1069), non tomou posesión como conde

Vacante durante a Devastación do Norte de Inglaterra

• Gospatric (1070-1072, outra volta
• Waltheof II (1072-1075)
• William Walcher (1075-1080), tamén príncipe-bispo de Durham
• Aubrey de Coucy (1080), quizais formalmente ata 1086
• Robert de Mowbray (1086-1095)

Vacante ata que David I de Escocia presionou a Estevo pra concederllo a

• Henrique de Escocia, 1139-1152
• Guillerme de Escocia, 1152-1157
  • Privado do seu título e terras por Henrique II de Inglaterra, 1157