Alfonso Álvarez Cáccamo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Alfonso Álvarez Cáccamo (Vigo, 23 de outubro de 1952) é un escritor galego.
Fillo de Xosé María Álvarez Blázquez (de quen traduciu dúas obras ao galego), fixo estudos de Filosofía e Maxisterio. Actualmente é profesor en Panxón (Nigrán).
Iniciou a súa obra literaria con textos destinados ao público infantil. A súa obra narrativa ten recibido múltiples premios como o Premio de Novela "Café de Catro a Catro" (1988), "Xerais" de Novela (1990), "Galaico-Leonés de Relatos" (1990), "Álvaro Cunqueiro de Narrativa" (1993), "Manuel García Barros" de novela (1996), "Modesto R. Figueirido" (1997) e "Manuel Murguía de Narrativa Breve" (1998).
Tamén é colaborador habitual na prensa, especialmente en Faro de Vigo e A Nosa Terra
Índice |
[editar] Obra
[editar] Novela
- Peito de vimbio (1988).
- As baleas de Eduardo Reinoso (1990). Premio Xerais.
- O Espírito de Broustenac (1996). Premio García Barros.
- O bosque de Levas (2002).
[editar] Relatos
- O eco de Ramallón (1992).
- Xente de mala morte (1994).
- Catapulta (1995).
- Contos mamíferos, (1998).
- Tecendo panos (2000).
[editar] Poesía
- Na flor do vento (1999).
[editar] Ensaio
- Xosé Mª Álvarez Blázquez (1994).
- X. M. Álvarez Blázquez, 1915-1985: unha fotobiografía (2008).
[editar] Traducións
- Na vila hai caras novas de Xosé María Álvarez Blázquez (1993).
- Enchen as augas de Xosé María Álvarez Blázquez (1995).
