Alexandre Dumas (fillo)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Alexandre Dumas, fillo

Nacemento:	27 de xullo de 1824 París, Francia
Falecemento:	27 de novembro de 1895 Marly-lle-Roi, Francia

Alexandre Dumas (fillo) foi un novelista e dramaturgo francés nado en París o 27 de xullo de 1824 e falecido o 27 de novembro de 1895 en Marly-lle-Roi.

[editar] Biografía

Fillo natural de Alexandre Dumas e Marie-Catherine Labay, costureira, foi, como o seu pai, un autor mundialmente recoñecido. En 1831, o seu pai recoñeceulle legalmente e procuroulle a mellor educación posible na institución Goubaux e a academia Bourbon. As leis, por aquela época, permitíronlle a Dumas pai separar ao fillo da súa nai e a agonía desta inspirou a Dumas fillo nos seus escritos sobre caracteres femininos e tráxicos. En case toda a súa obra enfatizou o propósito moral da literatura e, na súa novela O fillo natural (1858), espuxo a teoría de que aquel que trae un fillo ilexítimo ao mundo, ten a obrigación moral de lexitimizalo e casar coa muller.

Ademais de soportar o estigma da ilexitimidade, Dumas fillo levaba sangue negro. O seu pai era un cuarterón descendente dun nobre francés e unha negra haitiana. Nos internados escolares, Dumas fillo foi sempre vituperado polos seus compañeiros. Todas estas experiencias determinaron os seus pensamentos, comportamento e escritos. No seu primeiro libro de poemas, Pecados de mocidade (1847) denunciaba, dalgunha forma, a vida disipada que levou na súa mocidade, renegando dela.

En 1844, Dumas trasladouse a Saint-Germain-en-Laye para vivir co seu pai. Alí coñeceu a Marie Duplessis, unha moza cortesá que inspiraría a súa novela romántica A dama das camelias (1848). Adaptada como obra teatral, alcanzou tal éxito que animou a Dumas a proseguir coa súa carreira de dramaturgo. Titulouse, en inglés Camille e constituíu a base para a ópera de Verdi, A Traviata (1853). Nas súas obras teatrais, cargadas de ensinos morais, denuncia os prexuízos sociais da época e aboga polos dereitos da muller e os nenos.

En 1864, Alexandre Dumas casou con Nadeja Naryschkine, con quen tería unha filla. Tralo falecemento desta, contraeu matrimonio con Henriette Régnier.

No transcurso da súa vida, Dumas escribiu outras doce novelas e varias obras teatrais. En 1867 publicou a súa novela semi-autobiográfica "L'affaire Clemenceau", considerada por moitos como un dos seus mellores traballos literarios.

Foi elixido membro da Academia francesa en 1874 pese á oposición pertinaz de Victor Hugo. En 1894 concedéuselle a Lexión de Honor.

Estivo enterrado no cemiterio de Montmartre, en París ata setembro de 2002. En honor ao bicentenario do seu nacemento, o seu corpo foi trasladado ao Panteón de París.