Abellón (macho da abella)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Abellón.

Os abellóns, abáboros ou abázcaros son as abellas machos da colmea; desenvólvense en celas máis grandes cas obreiras, de 8 milímetros de diámetro e proceden de ovos sen fecundar (partenoxénese). Nacen aos 24 días da posta, a cela operculada é facilmente recoñecible xa que sobresae por ser máis avultada que a dunha obreira. Cando se lles permite estirar panais ás obreiras sen cera estampada é factible que constrúan panais con celas propias de abellóns, nos cales a raíña depositará ovos non fecundados que darán orixe a abellóns. É importante que o apicultor non leve marcos con celas de abellóns á cámara de cría en virtude de que a reprodución destes é inversamente proporcional á produción de mel. As abellas manteñen naturalmente proporcións de abellóns elevadas, con respecto á necesaria na práctica apícola, destinada á produción de mel.

Os abáboros aparecen normalmente na primavera, perdurando en toda a estación reprodutiva da colonia, primavera-verán-comezo de outono, sempre que existan raíñas sen fecundar; sendo o tempo de vida de aproximadamente 3 meses. Se o fluxo de alimento é escaso as abellas obreiras expulsan aos machos, morrendo de frío ou fame fóra da colmea. As colmeas con raíñas virxes toléranos ata a fecundación da mesma.

A fecundación da abella raíña, prodúcese no voo de fecundación ou voo nupcial, que normalmente as raíñas repiten en dúas, tres e ata en cinco oportunidades. Copulando en pleno voo para caer ao pasto moitas veces xuntos. Logo da cópula o abáboro morre dado que se desprende o seu aparello xenital. As raíñas copulan con ata 15 abáboros, asegurándose deste xeito unha variabilidade xenética (debido á poliandria (varios pais)) que terá a prole. A raíña garda no interior do seu abdome o esperma dos diferentes machos con que copulou. Os abáboros non posúen aguillón, xa que o aguillón é en realidade un colector de ovos modificados.

Índice

1 Ciclo vital do abellón
2 As funcións do abáboro na colmea
3 Elixir abáboros que un quere que fecunden unha raíña
4 Véxase tamén
5 Ligazóns externas

[editar] Ciclo vital do abellón

Tipo	ovo	Larva	Operculado	Pupa	Período desenrolo	Fertilidade
Abellón	3 días	ata o 6º 1/2 día	ata o 9º 1/2 día	ata o 15º 1/2 día	16 días máis	aprox. 24 ou 25 días

[editar] As funcións do abáboro na colmea

Fecundar á raíña: Ente os 12 e 24 días do seu nacemento, están maduros para o apareamento, as aletas que suxeitan o aparello xenital da raíña deben estar alaranxadas, realizan a cotián grandes percorridos en busca de colmeas cunha raíña virxe. No voo nupcial, o abáboro máis forte fecundará á raíña, xa que éste é o que a alcanza máis facilmente, no seu voo vertical. Adoitan ter lugares espcíficos onde se pousan no día á espera dun voo de fecundación, e se non conseguen fecundar unha raíña, vagarán dunha colmea a outra. Este comportamento convérteos en importantes transmisores de enfermidades.

Producir calor: Póusase sobre os cadros con cría substituíndo ás obreiras ama de cría para producir calor e quentar a cría, liberando ás amas de cría para outras funcións.

Abellóns e obreiras

Repartir néctar: Os abellóns realizan a trofalaxe que é a conduta de repartir alimento entre as obreiras, provendo alimento ata a 50 obreiras. O néctar con gran porcentaxe de auga, debe pasar varias veces polo buche das obreiras para chegar a ser mel, desta forma, os abáboros contribúen á elaboración do mel.

Os abellóns, son facilmente recoñecibles por varias características, os seus grandes ollos que se tocan se os observamos desde a parte superior, maior tamaño, o seu abdome rectangular longo e robusto e o seu voo ruidoso. Nas fotografías é posible ver o tamaño dos ollos dun abáboro e unha obreira. Os seus ollos ao ser grandes permítenlle ter un amplo campo de visión; é sen dúbida a caste que mellor ve, xa que deben poder localizar ás femias virxes no voo de apareamiento. Teñen a língua moi corta o cal lles impíde libar o néctar, por iso son alimentados polas obreiras. Non teñen corbícula no terceiro par de patas como as obreiras, o que lles impide o transporte de pole ou propóleo. O non posuír glándulas odoríferas permítelles entrar a calquera colmea xa que as abellas obreiras encargadas da vixilancia da colmea non poden identificalos como membros da colonia ou elementos expúreos. Non teñen aguillón.

[editar] Elixir abáboros que un quere que fecunden unha raíña

Se un seleccionou unha colmea mansa e quere que este carácter (transmitido polos abáboros) prevaleza, pódese establecer unha zona de fecundación, para iso as colmeas que un pretende que acheguen os abáboros deben estar saturadas deles. O apicultor deberá instalar marcos con celas de Abellóns na cámara de cría destas colmeas, polo menos 60 días antes da fecundación das raíñas, nacidos os abellóns aos 24 días, e madurados sexualmente nun tempo similar, estaremos en condicións de saturar cos exemplares elixidos unha zona de fecundación, tendo deste xeito maior probabilidade de apareamento.

Outro método para a elección da xenética dos abáboros é a inseminación artificial da abella raíña con seme destes. O seme obtense cunha xiringa de fecundación especial, apertando o abdome dos abáboros sexualmente maduros.