گاوار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
|
| استان | گغارکونیک |
| جمعیت | ۳۶٬۴۰۰ |
| بنیادشدهٔ | ۱۸۵۰ |
| نام‌های پیشین | کِوِر، نوو بایزید، نور بایزید (تا ۱۹۵۹)، کامو |
| مساحت | ۲۴۰٫۵۶ کیلومتر مربع |
| پیش‌شمارهٔ تلفنی | ۲۶۴+ |
| منطقه زمانی | جی‌ام‌تی +۴ |
| وب‌گاه رسمی | درگاه گاوار |
گاوار (به ارمنی: Գավառ) مرکز استان گغارکونیک ارمنستان است. شهر گاوار در سال ۲۰۰۱ میلادی ۲۳,۲۰۰ نفر جمعیت داشت که امروزه جمعیت آن به ۳۶٬۴۰۰ نفر رسیده و نهمین شهر بزرگ ارمنستان است.[۱]
شهر گاوار در شیب شرقی کوهستان گِغاما در کنار دریاچه سِوان و در ۹۸ کیلومتری ایرَوان قرار گرفته. زیربنای اقتصادی آن که الکترونیک، ماشین‌سازی و نساجی و مربوط به زمان شوروی بوده تا اندازه زیادی فرسوده و ازکارافتاده شده. این شهر یک فرودگاه، یک موزه فولکلور و یک اسقف دارد.
مردم این شهر نام گاوار را در لهجه محلی بصورت کیاوار تلفظ می‌کنند.
[ویرایش] پیشینه و مردم
سنگ‌نوشته‌های اورارتویی یافت‌شده این نظریه را استحکام بخشیده که این محل، کانون ناحیه باستانی ولیکوخی در امپراتوری اورارتو بوده است.[۲]
نیاکان بسیاری از مردم گاوار در سال ۱۸۳۰ از شهر بایزید ازمنستان باختری (امروزه در ترکیه) به این‌جا کوچیدند و در محل گاواران تاریخی آبادی‌ای به نام نور بایزید (بایزید نو) بنا کردند. با وجود تازه‌ساز بودن شهر، در پیرامون گاوار بازمانده‌های زیادی از عصر برنز به چشم می‌خورد.
امروزه ۱۰۰ درصد مرد گاوار مسیحی و ۹۹ درصد آن‌ها باسوادند. از جمعیت گاوار تنها ۳۲ درصد مرد هستند.
[ویرایش] منابع
 |
شهرها و شهرک‌های ارمنستان | |
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
آبوویان | آپاران | اچمیادزین | آختالا | آرارات | آرتاشات | آرتسواشن | آرتیک | آرماویر | اسپیتاک | استپاناوان | آشتاراک | آگاراک | الله‌وردی | اوشاکان | ایجوان | ایروان | برد | بیورغاوان | تاشیر | تالین | تومانیان | جرموک | چارنتساوان | چامباراک | داستاکرت | دیلیجان | زوارتنوتس | سردارآباد | سوان | سیسیان | شاملوغ | قاناقر زیتون | کاپان | کاجاران | گاوار | گوریس | گیومری | لرنامردز | مارالیک | مارتونی | ماسیس | متسامور | نور هاچن | نویمبریان | واردنیس | وانادزور | وایک | ودی | هرازدان | یغگنادزور | یغوارد |
|||||||
