پای شیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پای شیر گیاهی است از تیره گلسرخیان (Rosaceae) و دائم گل که فصل گل دهی آن بهار است. در انگلیسی به آن علاوه بر نام پای شیر، شنل بانو نیز می‌گویند. تقریباً در همه نواحی و مناطق قابل کشت است ولی سرزمین اصلی آن کوه‌های شرق افریقا است که توسط توفان‌های اقیانوسی هند و اطلس به سایر نقاط دنیا سفر کرده است. نوعی از این گیاه به نام پای شیر زمخت دارای برگ‌هایی بزرگ تر بوده و در مناطق معتدل رشد می‌کند. از آنجایی که برگ‌های نرم دارد، در مناطق بارانی طرفداران زیادی پیدا کرده است زیرا برگ‌های آن ساعت‌ها پس از باران مانند جواهر درخشش دارند. تقریباً از اوایل تابستان تا اوایل پائیز دسته‌هایی از شاخه‌های گل زرد رنگ می‌‌آورد. گونه‌های مختلف پای شیر، اغلب سالی دو بار گل می‌‌دهند. به طور شگفت انگیزی در زمین و خاک رس رشد کرده و زمین را پوشش می‌‌دهد. در فصل پائیز شاخه‌ها و سر گل‌ها با رنگ بسیار جالبی که ترکیبی از رنگ‌های نارنجی و قرمز است، جلوه گری می‌کنند. تکثیر آن به وسیله قلمه انجام می‌شود .از پای شیر بیشتر در حاشیه باغچه و نیز پوشش زمین استفاده می‌شود. محل سایه آفتاب را بیشتر دوست دارد و قد آن تا حدود سی و پنج سانتی متر می‌‌رسد. از لحاظ دارویی خواص فراوانی دارد به ویژه برای بیماران تصلب رگ‌ها و التیام انواع زخم‌ها مانند زخم‌های مربوط به اندام‌های حساس بدن، زخم‌های چرکین، قانقاریا، واریس، حساسیت‌ها و بیماری‌های عفونی دهان بسیار موثر است و به شکل انواع غرغره یا جوشانده و شربت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

جستار وابسته: فهرست گل‌ها

[ویرایش] منبع

این وب‌گاه. نویسنده: علیرضا اسماعیل بیگی از کتاب: "برخی از گیاهان زینتی: در آن وب‌گاه آمده: "استفاده از مطالب این نویسنده با ذکر منبع بلامانع است."