پاکور دوم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پاکور دوم(اشک بیست و سوم) یکی از کسانی است که پس از مرگ بلاش یکم در بخشی از ایران فرمانروایی میکرد.
به طور دقیق روشن نیست که پس از بلاش یکم چه کسی به قدرت رسیدهاست. چنین به نظر میرسد که منازعاتی بر سر قدرت وجود داشته و چند نفر همزمان ادعای حکومت داشتهاند و هر یک زمام امور بخشی از ایران را در دست داشتهاند. به جز پاکور دو مدعی دیگر پادشاهی به نامهای اردوان چهارم و بلاش دوم نیز بودهاند که این خود باعث بروز جنگهای خانگی بسیاری شد. پیشینهٔ دودمانی و تعلق آنها به خاندان اشکانی و طول زمان پادشاهی آنها روشن نیست ولی احتمال داده میشود که پاکور از سال ۷۸ تا ۱۰۸ یا ۱۱۰ میلادی فرمانروایی کرده است. برخی پاکور را پسر بلاش یکم دانستهاند.
از دورهٔ فرمانروایی پاکور اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته شده است که او تیسفون پایتخت اشکانیان را توسعه داد. در زمان پاکور شخصی در روم قیام نمود و خود را نرون نامید ولی موفقیتی به دست نیاورد و به ایران گریخت و پاکور او را به درخواست رومیان به آنها تحویل داد.
سلف: بلاش یکم |
شاهنشاه ایران
۷۸ - ۱۰۸یا۱۱۰ میلادی |
جانشین: خسرو |
[ویرایش] منبع
خدادادیان،اردشیر،اشکانیان،نشر بهدید،۱۳۸۰